تن بر کرانه ضایع دل در میانه از غالب دهلوی غزل 238
1. تن بر کرانه ضایع دل در میانه غافل
چون غرقه ای که ماند رختش به سوی ساحل
...
گفتم ز شادی نبودم گنجیدن از غالب دهلوی غزل 239
1. گفتم ز شادی نبودم گنجیدن آسان در بغل
تنگم کشید از سادگی در وصل جانان در بغل
...
داریم در هوای تو مستی به از غالب دهلوی غزل 240
1. داریم در هوای تو مستی به بوی گل
ما راست باده ای که تو نوشی به روی گل
...
نه مرا دولت دنیا نه مرا اجر از غالب دهلوی غزل 241
1. نه مرا دولت دنیا نه مرا اجر جمیل
نه چو نمرود توانا نه شکیبا چو خلیل
...
هم به عالم ز اهل عالم بر کنار از غالب دهلوی غزل 242
1. هم به عالم ز اهل عالم بر کنار افتاده‌ام
چون امام سبحه بیرون از شمار افتاده‌ام
...
بود بدگو ساده با خود هم‌زبانش از غالب دهلوی غزل 243
1. بود بدگو ساده با خود هم‌زبانش کرده‌ام
از وفا آزردنت خاطرنشانش کرده‌ام
...
دیدم آن هنگامه، بیجا خوف از غالب دهلوی غزل 244
1. دیدم آن هنگامه، بیجا خوف محشر داشتم
خود همان شورست کاندر زیست در سر داشتم
...
یاد باد آن روزگاران کاعتباری از غالب دهلوی غزل 245
1. یاد باد آن روزگاران کاعتباری داشتم
آه آتشناک و چشم اشکباری داشتم
...
نوگرفتار تو و دیرینه آزاد از غالب دهلوی غزل 246
1. نوگرفتار تو و دیرینه آزاد خودم
وه چه خوش بودی که بودی ذوق بهباد خودم
...
این چه شورست که از شوق تو از غالب دهلوی غزل 247
1. این چه شورست که از شوق تو در سر دارم؟
دل پروانه و تمکین سمندر دارم
...
آنم که لب زمزمه فرسای ندارم از غالب دهلوی غزل 248
1. آنم که لب زمزمه فرسای ندارم
در حلقه سوهان نفسان جای ندارم
...
ز من حذر نکنی گر لباس دین از غالب دهلوی غزل 249
1. ز من حذر نکنی گر لباس دین دارم
نهفته کافرم و بت در آستین دارم
...