غزلیات در دیوان اشعار غالب دهلوی

1 بر دل نفس غمم سرآور چون ناله مرا زمن برآور

2 یا پایه آرزو بیفزای یا خواهش ما ز در درآور

3 عمری ز هلاک تلخ تر رفت مرگی ز حیات خوشتر آور

4 دردی به شکست ما برانگیز نی نی علیی به خیبر آور

1 دود سودایی تتق بست آسمان نامیدمش دیده بر خواب پریشان زد جهان نامیدمش

2 وهم خاکی ریخت در چشمم بیابان دیدمش قطره ای بگداخت بحر بیکران نامیدمش

3 باغ دامن زد بر آتش نوبهاران خواندمش داغ گشت آن شعله از مستی خزان نامیدمش

4 قطره خونی گره گردید دل دانستمش موج زهرابی به طوفان زد زبان نامیدمش

1 یقین عشق کن و از سر گمان برخیز به آشتی بنشین یا به امتحان برخیز

2 گل از تراوش شبنم به تست چشمک زن ز رختخواب به لبهای می چکان برخیز

3 به بزم غیر چه جویی لب کرشمه ستای به دور باش تقاضای الامان برخیز

4 چرا به سنگ و گیا پیچی ای زبانه طور ز راه دیده به دل در رو و ز جان برخیز

1 تیغ از نیام بیهده بیرون نکرده کس ما را به هیچ کشته و ممنون نکرده کس

2 فرصت ز دست رفته و حسرت فشرده پای کار از دوا گذشته و افسون نکرده کس

3 داغم ز عاشقان که ستمهای دوست را نسبت به مهربانی گردون نکرده کس

4 یا پیش از این بلای جگرتشنگی نبود یا چون من التفات به جیحون نکرده کس

1 ای کرده غرقم بی خبر شو زین نشان‌ها یک طرف رختم به ساحل یک طرف شستم به دریا یک طرف

2 از عشق و حسن ما و تو با همدگر در گفتگو خسرو به مجنون یک طرف شیرین به لیلا یک طرف

3 تا دل به دنیا داده ام در کشمکش افتاده ام اندوه فرصت یک طرف ذوق تماشا یک طرف

4 ای بسته در بزم اثر بر غارت هوشم کمر مطرب به الحان یک طرف ساقی به صهبا یک طرف

1 دوشم آهنگ عشا بود که آمد در گوش ناله از تار ردایی که مرا بود به دوش

2 کای خس شعله آواز مؤذن زنهار از پی گرمی هنگامه منه دل به خروش

3 تکیه بر عالم و عابد نتوان کرد که هست آن یکی بیهده گو، این دگری بیهده کوش

4 نیست جز حرف در آن فرقه اندرزسرای نیست جز رنگ درین طایفه ازرق پوش

1 تا فصلی از حقیقت اشیا نوشته ایم آفاق را مرادف عنقا نوشته ایم

2 ایمان به غیب تفرقه ها ضمیر رفت از ضمیر ز اسما گذشته ایم و مسما نوشته ایم

3 عنوان رازنامه اندوه ساده بود سطر شکست رنگ به سیما نوشته ایم

4 قلزم فشانی مژه از پهلوی دل ست این ابر را برات به دریا نوشته ایم

1 نیست معبودش حریف تاب ناز آوردنش پیش آتش دیده ام روی نیاز آوردنش

2 موعظت را سنگسار قلقل مینا کند از ره گوشم به دل یک ره فراز آوردنش

3 تا خود از بهر نثار کیست؟ من میرم ز رشک خضر و چندین کوشش و عمر دراز آوردنش

4 رحمت حق باد بر همدم که داند مست مست بر سر نعشم به تقریب نماز آوردنش

1 بحر اگر موج زنست از خس و خاشاک چه باک؟ با تو زاندیشه چه اندیشه و از باک چه باک؟

2 فیض سرگرمی دور قدح می دریاب برگریزست به دیماه اگر تاک چه باک؟

3 وحشتی نیست اگر خانه چراغی دارد با دل از تیرگی زاویه خاک چه باک؟

4 حاش لله که درین معرکه رسوا گردی با چنین خستگیم از جگر چاک چه باک؟

1 خیره کند مرد را مهر درم داشتن حیف ز همچون خودی چشم کرم داشتن

2 وای ز دلمردگی خوی بد انگیختن آه ز افسردگی روی دژم داشتن

3 راز برانداختن از روش ساختن دیده و دل باختن پشت و شکم داشتن

4 جوهر ایمان ز دل پاک فراروفتن گردی از آن در خیال بهر قسم داشتن