تا تف شوق تو انداخته جان از غالب دهلوی غزل 226
1. تا تف شوق تو انداخته جان در تن شمع
شرر از رشته خویش ست به پیراهن شمع
...
به خون تپم به سر رهگذر دروغ از غالب دهلوی غزل 227
1. به خون تپم به سر رهگذر دروغ دروغ
نشان دهم به رهت صد خطر دروغ دروغ
...
هنگام بوسه بر لب جانان خورم از غالب دهلوی غزل 228
1. هنگام بوسه بر لب جانان خورم دریغ
در تشنگی به چشمه حیوان خورم دریغ
...
ای کرده غرقم بی خبر شو زین از غالب دهلوی غزل 229
1. ای کرده غرقم بی خبر شو زین نشان‌ها یک طرف
رختم به ساحل یک طرف شستم به دریا یک طرف
...
گل و شمعم به مزار شهدا گشت از غالب دهلوی غزل 230
1. گل و شمعم به مزار شهدا گشت تلف
نشدی راضی و عمرم به دعا گشت تلف
...
شدم سپاسگزار خود از شکایت از غالب دهلوی غزل 231
1. شدم سپاسگزار خود از شکایت شوق
زهی ز من به دل بی غمش سرایت شوق
...
به گونه می نپذیرد ز همدگر از غالب دهلوی غزل 232
1. به گونه می نپذیرد ز همدگر تفریق
تجلی تو به دل همچو می به جام عقیق
...
بحر اگر موج زنست از خس و خاشاک از غالب دهلوی غزل 233
1. بحر اگر موج زنست از خس و خاشاک چه باک؟
با تو زاندیشه چه اندیشه و از باک چه باک؟
...
مرد آن که در هجوم تمنا شود از غالب دهلوی غزل 234
1. مرد آن که در هجوم تمنا شود هلاک
از رشک تشنه ای که به دریا شود هلاک
...
سبکروحم بود بار من اندک از غالب دهلوی غزل 235
1. سبکروحم بود بار من اندک
چرا نشماری آزار من اندک
...
ای ترا و مرا درین نیرنگ از غالب دهلوی غزل 236
1. ای ترا و مرا درین نیرنگ
دهن و چشم و دست و دل همه تنگ
...
راهی ست که در دل فتد ار خون از غالب دهلوی غزل 237
1. راهی ست که در دل فتد ار خون رود از دل
ناید به زبان شکوه و بیرون رود از دل
...