غزلیات در دیوان اشعار غالب دهلوی

1 هر دم ز نشاطم دل آزاد بجنبد تا کیست درین پرده که بی باد بجنبد؟

2 بر هم زدن کار من آسان تر از آنست کز باد سحر طره شمشاد بجنبد

3 خواهم ز تو آزردگی غیر و چو بینم عرق حسد خاطر ناشاد بجنبد

4 مردم به دم و داغم از آن صید که در دام لختی پی مشغولی صیاد بجنبد

1 غم من از نفس پندگو چه کم گردد بر آتشم چو گل و لاله باد دم گردد

2 بدا معامله، او بی دماغ و من بی دل خوش آن که معذرتی صرف بر ستم گردد

3 ترا تنی ست که بر وی سمن خسک پاشد مرا دلی ست که در وی نشاط غم گردد

4 نمانده تاب غمش خاطر رقیب مجوی کسی چه در پی صید گسسته دم گردد

1 دماغ اهل فنا نشئه بلا دارد به فرقم اره طلوع پر هما دارد

2 به وعده گاه خرام تو کرد نمناکم بیا که شوقم از آوارگی حیا دارد

3 گشاد شست ادای تو دلنشین منست اگر خدنگ تو در دل نشست جا دارد

4 ز من مترس که ناگه به پیش قاضی حشر هجوم ناله لبم را ز ناله وا دارد

1 آزادگی ست سازی اما صدا ندارد از هر چه درگذشتیم آواز پا ندارد

2 عشق ست و ناتوانی حسنست و سرگرانی جور و جفا نتابم مهر و وفا ندارد

3 فارغ کسی که دل را با درد واگذارد کشت جهان سراسر دارو گیا ندارد

4 درهم فشار خود را تا دررسد دماغی در بزم ما ز تنگی پیمانه جا ندارد

1 به ذوقی سر ز مستی در قفای ره روان دارد که پنداری کمند یار همچون مار جان دارد

2 تنم ساز تمنایی ست کز هر زخمه دردی هما را مست آواز شکست استخوان دارد

3 هوای ساقیی دارم که تاب ذوق رفتارش صراحی را چو طاووسان بسمل پرفشان دارد

4 بنازم سادگی طفل ست و خونریزی نمی داند به گل چیدن همان ذوق شمار کشتگان دارد

1 تنگست دلم حوصله راز ندارد آه از نی تیر تو که آواز ندارد

2 هر چند عدو در غم عشق تو به سازست دانی که چو ما طالع ناساز ندارد

3 دیگر من و اندوه نگاهی که تلف شد گفتی که عدو حوصله آز ندارد

4 در حسن به یک گونه ادا دل نتوان بست لعلت مزه دارد اگر اعجاز ندارد

1 نومیدی ما گردش ایام ندارد روزی که سیه شد سحر و شام ندارد

2 بوسم لب دلدار و گزیدن نتوانم نرم ست دلم حوصله کام ندارد

3 مفرست به طوف حرم دوست نسیمی کز نکهت گل جامه احرام ندارد

4 هر ذره خاکم ز تو رقصان به هوایی ست دیوانگی شوق سرانجام ندارد

1 خوش ست آن که با خویش جز غم ندارد ولی خوشترست آن که این هم ندارد

2 قوی کرده پیوند ناسور پشتش گرانمایه زخمی که مرهم ندارد

3 سرابی که رخشد به ویرانه خوشتر ز چشمی که پیرایه نم ندارد

4 به جوش عرق رنگ درباخت رویت گل از نازکی تاب شبنم ندارد

1 نقابدار که آیین رهزنی دارد جمال یوسفی و فر بهمنی دارد

2 وفای غیر گرش دلنشین شده ست چه غم خوشم ز دوست که با دوست دشمنی دارد

3 چه ذوق رهروی آن را که خارخاری نیست مرو به کعبه اگر راه ایمنی دارد

4 به دلفریبی من گرم بحث و سود منست نگاه تو به زبان تو همفنی دارد

1 کو فنا تا همه آلایش پندار برد از صور جلوه و از آینه زنگار برد

2 شب ز خود رفتم و بر شعله گشودم آغوش کو بدآموز که پیغاره به دلدار برد

3 گفته باشی که به هر حیله در آتش فگنش غیر می خواست مرا بی تو به گلزار برد

4 باز چسبیده لب از جوش حلاوت با هم مرگ مشکل که ز ما لذت گفتار برد