رباعیات در دیوان اشعار فارسی فضولی بغدادی

1 خوش آن که دمی با تو کنم سیر چمن من پر کنم از اشک و تو از گل دامن

2 ما را نبود رقیب در پیرامن من باشم و تو باشی و تو باشی و من

1 تا سلسله عاشقی ما برپاست دام دل ما مقید بند بلاست

2 یکدم ز بلای عاشقی دور نه ایم گویا که بلای عاشقی عاشق ماست

1 نقاش ازل که صورت یار کشید نقش و خال و زلف و رخسار کشید

2 از بهر ظهور معنی آن صورت را بر دیده طالبان دیدار کشید

1 عمریست ترا عزیز طبعیست لطیف بر خود منما قید جهان را تکلیف

2 آن کن که رضاییست درو ایزد را مگذار که ضایع شود اوقات شریف

1 از سخت دلی بر دل این محنت کش آتش زده با قول رقیب آن مهوش

2 گویا که رقیب است پی سوختنم سنگی که برآورد ز آهن آتش

1 ای بر دل زارم از تو آزار لذیذ وز لعل لبت تلخی گفتار لذیذ

2 زهریست نگاه تو بغایت مهلک شهدیست تکلم تو بسیار لذیذ

1 آمد دم آنکه جنبش باد بهار گل را فکند پرده سبز از رخسار

2 در بزم چمن شمع برافروزد گل پروانه شمع گل شود بلبل زار

1 ماییم که نیست هیچ کس همدم ما ما در غم کس نه ایم و کس در غم ما

2 نی ما خبر از مردم عالم داریم نی مردم عالم خبر از عالم ما

1 ای ریخته خونم بدو چشم خونریز ناکرده ز خون ناحق من پرهیز

2 تیز از دل سخت گشته تیغ مژه ات تیغیست بلی ز سنگ می گردد تیز

1 جمعی که درین بساط هستند همه از باده جام جهل مستند همه

2 هر یک غرضی را بت خود ساخته اند اینست سخن که بت پرستند همه