رباعیات در دیوان اشعار فارسی فضولی بغدادی

1 گل خرگه سبزه غنچه زد در گلزار شد سیم شکوفه بر سر سبزه نثار

2 سر از لب جویبار زد سبزه تر ز آیینه آب بر طرف شد زنگار

1 چون کلک ازل زد رقم نقش نگار بر پرده چشم من ز لوح رخ یار

2 خال رخ یار و مردم چشم مرا انگیخت ز یک سیاهی و یک پرگار

1 بنمود رخت بنفشه باغیست مگر شد انجمن افروز چراغیست مگر

2 جا کرد خیال خال تو در دل و جان جان و دل من بسوخت داعیست مگر

1 پیوسته فلک با قران اختر می سوزد داغ بر دل اهل نظر

2 تا شام و سحر را بمدار آوردست شامی بمراد کس نکردست سحر

1 شمشاد که گشتست بقد تو اسیر می رفت پیت چو سایه ای ماه منیر

2 خاک چمنش گر نشدی دامن گیر در آب بپایش ننهادی زنجیر

1 جانانه طلب می کنی از جان بگذر وز صحبت جان ز وصل جانان بگذر

2 تا لذت جمعیت خاطر یابی از قید تردد پریشان بگذر

1 ای بر همه عالم در احسان تو باز اولی بتو عرض راز و اظهار نیاز

2 گر تو ننوازی که نوازد ما را ما بنده تویی پادشه بنده نواز

1 فریاد که دور فلک شعبده باز کردست بروی ما در شعبده باز

2 هر شعبده اش ز حیله خالی نیست تا چیست مراد او درین شعبده باز

1 فریاد ز دست فلک سفله نواز شه زاده بمنت و گدا زاده بناز

2 نرگس ز برهنگی سرافکنده به پیش صد پیرهن حریر پوشیده پیاز

1 از سیمبران وفا ندیدم هرگز وز باغ وفا گلی نچیدم هرگز

2 با آنکه کشیده ام همه عمر جفا از کوی وفا پا نکشیدم هرگز