رباعیات در دیوان اشعار فارسی فضولی بغدادی

1 هر چند که خواستیم از دوست مراد بر وعده در امید بر ما نگشاد

2 در دهر بسازیم بمحنت امروز چون وعده راحت بقیامت افتاد

1 سادات که نور دیده و تاج سرند با فضل و نسب زبده نوع بشرند

2 باید که ز راه راست بیرون نروند چون امت جد خویش را راهبرند

1 عمریست که از بنفشه و سنبل باغ دادست مرا دولت وصل تو فراغ

2 روشن شده از نظاره چشم تو چشم تر گشته ببوی چین زلف تو دماغ

1 ای ملک تو فارغ از شریک و وارث و آن ملک همین قدیم و باقی حادث

2 جز ذات قدیم تو ندارد مطلق تکوین مکونات عالم باعث

1 ز اشکم غم یار می توان کرد قیاس آتش ز شرار می توان کرد قیاس

2 داغ دل پنهان جگر سوز مرا از ناله زار می توان کرد قیاس

1 ای در دل ما ز ذوق قرب تو نشاط علم تو محیط هستی ماست محاط

2 فرمان تو کارخانه فطرت را هر لحظه برنگی دگر افکند بساط

1 حکم ازلم اسیر رفتار تو کرد حیران لب و واله گفتار تو کرد

2 آیا چه دهد جواب من روز جزا آن کس که مرا چنین گرفتار تو کرد

1 گل خرگه سبزه غنچه زد در گلزار شد سیم شکوفه بر سر سبزه نثار

2 سر از لب جویبار زد سبزه تر ز آیینه آب بر طرف شد زنگار

1 هر سبزه تر که سر زدست از دل خاک نوک مژه ایست از تحسر نمناک

2 گویا که شده خاک اسیران زمین گریان ز غمی که دیده اند از افلاک

1 در پرده شدی پرده فتاد از کارم خون گشت روان و چشم گوهر بارم

2 بگداخت تنم سوخت دل افگارم دریاب و گرنه می کشد غم زارم