رباعیات در دیوان اشعار فارسی فضولی بغدادی

1 بخرام که بینم قد رعنای ترا نظاره کنم چهره زیبای ترا

2 مستانه بپای تو نهم هر دم سر بر دیده کشم خاک کف پای ترا

1 سودای سر زلف تو دارم همه شب اینست سبب که بی قرارم همه شب

2 چون شمع بیاد مهر رویت تا صبح می سوزد دل در انتظارم همه شب

1 کام دل زار ما روا کن یارب توفیق سخن نصیب ما کن یارب

2 ما را به ازین سخن سرا کن یارب گویا بثنای مصطفا کن یارب

1 آن راهنمای عجم و ترک و عرب کز مشرب اوست دعوی هر مذهب

2 قدر همه را گر چه ادب نیست سبب از رؤیت اوست رفعت قدر ادب

1 نگشاد بپرسش من آن دلبر لب کام دل من نداد آن شکر لب

2 مقصود نشد میسر از دولت وصل وز شوق رسید دل بجان جان بر لب

1 آیین وفا ز ماه رویان مطلب آسودگی از عربده جویان مطلب

2 رسم بدی از بدان طمع دار ولی آثار نکویی ز نکویان مطلب

1 ای دل اگرت هوای این درگاه است بگذر ز وجود خود که سد راه است

2 نفی خود و اثبات خدا باید کرد این معنی لا اله الاالله است

1 حسنت که ز کاکل علم افراشته است مویی ز کمال لطف نگذاشته است

2 معلوم شد ای ماه که در قسمت حسن قسام ازل با تو نظر داشته است

1 آن شوخ که دل خراب نظاره اوست چشمم حیران ماه رخساره اوست

2 با مه مکنید نسبت ماه رخش مه نیز ز عاشقان آواره اوست

1 مشتاق وصال تو کسی نیست که نیست حیران جمال تو کسی نیست که نیست

2 بد حال ز حال تو کسی نیست که نیست خالی ز خیال تو کسی نیست که نیست