گر یار جفاکار و گر عربده از فضولی بغدادی رباعی 25
1. گر یار جفاکار و گر عربده جوست
خوش باش که هر چه آید از یار نکوست
هر دلبر پر جفا که در عالم از فضولی بغدادی رباعی 26
1. هر دلبر پر جفا که در عالم هست
از روی وفاست ناصح عاشق مست
تا سلسله عاشقی ما برپاست از فضولی بغدادی رباعی 27
1. تا سلسله عاشقی ما برپاست
دام دل ما مقید بند بلاست
انجام وجود اهل عالم از فضولی بغدادی رباعی 28
1. انجام وجود اهل عالم عدم است
پایان سرور و راحت و ذوق غم است
کار دلم از عشق تو انجام از فضولی بغدادی رباعی 29
1. کار دلم از عشق تو انجام نیافت
جانم بلب آمد از لبت کام نیافت
دنیا نه مقام ذوق و عیش از فضولی بغدادی رباعی 30
1. دنیا نه مقام ذوق و عیش و طرب است
عیش و طرب و ذوق درو بس عجب است
آن ماه که نور چشم اهل از فضولی بغدادی رباعی 31
1. آن ماه که نور چشم اهل نظر است
هر لحظه بصورت دگر جلوه گر است
ای ملک تو فارغ از شریک از فضولی بغدادی رباعی 32
1. ای ملک تو فارغ از شریک و وارث
و آن ملک همین قدیم و باقی حادث
ای امر تو عقد بند پیوند از فضولی بغدادی رباعی 33
1. ای امر تو عقد بند پیوند مزاج
عالم بتو در فطرت و خلقت محتاج
هستی بوجود تو دلیلیست از فضولی بغدادی رباعی 34
1. هستی بوجود تو دلیلیست صریح
هر ذره بذکر تو زبانیست فصیح
ای دل بگذر ز تنگنای این از فضولی بغدادی رباعی 35
1. ای دل بگذر ز تنگنای این کاخ
آهنگ فنا کن که فضاییست فراخ
تا دل ز غم هجرت پریشان از فضولی بغدادی رباعی 36
1. تا دل ز غم هجرت پریشان نشود
شایسته ذوق وصل جانان نشود