رباعیات در دیوان اشعار فارسی فضولی بغدادی

1 چون لاله پریرم آتشی در دل بود دی داد نوید سنبلت باد درود

2 امروز برو آب زن ای گل بگذار فردا چو بنفشه خیزد از خاکم دود

1 عاشق همه دم زار و حزین می باشد سودا زده و بی دل و دین می باشد

2 ای دل مکش اندوه ز بسیاری غم خوش باش که عاشقی چنین می باشد

1 سادات که نور دیده و تاج سرند با فضل و نسب زبده نوع بشرند

2 باید که ز راه راست بیرون نروند چون امت جد خویش را راهبرند

1 سید باید چنان که باید باشد در سیرت و صورت اب و جد باشد

2 هر بد فعلی که فعل او بد باشد حاشا که ز اولاد محمد باشد

1 جانانه بچشم ما در اطوار وجود هر لحظه بصورت دگر جلوه نمود

2 در پرده اشکال و صور پرده نشین تحقیق چو کردیم یکی بیش نبود

1 نقاش ازل که صورت یار کشید نقش و خال و زلف و رخسار کشید

2 از بهر ظهور معنی آن صورت را بر دیده طالبان دیدار کشید

1 تا چند مرا آتش دل تاب دهد رخت طربم بسیل خوناب دهد

2 ساقی چه شود بر آتشم ریزد آب یک جرعه مرا ز باده ناب دهد

1 هر چند که خواستیم از دوست مراد بر وعده در امید بر ما نگشاد

2 در دهر بسازیم بمحنت امروز چون وعده راحت بقیامت افتاد

1 ای بر دل زارم از تو آزار لذیذ وز لعل لبت تلخی گفتار لذیذ

2 زهریست نگاه تو بغایت مهلک شهدیست تکلم تو بسیار لذیذ

1 آمد دم آنکه جنبش باد بهار گل را فکند پرده سبز از رخسار

2 در بزم چمن شمع برافروزد گل پروانه شمع گل شود بلبل زار