رباعیات در دیوان اشعار فارسی فضولی بغدادی

1 بخرام که بینم قد رعنای ترا نظاره کنم چهره زیبای ترا

2 مستانه بپای تو نهم هر دم سر بر دیده کشم خاک کف پای ترا

1 ای دل اگرت هوای این درگاه است بگذر ز وجود خود که سد راه است

2 نفی خود و اثبات خدا باید کرد این معنی لا اله الاالله است

1 یارب به رسالت رسول عربی یارب به حریم روضه پاک نبی

2 عفوی کن و درگذر ز هر جرم که کرد بیچاره فضولی از ره بی ادبی

1 جانانه طلب می کنی از جان بگذر وز صحبت جان ز وصل جانان بگذر

2 تا لذت جمعیت خاطر یابی از قید تردد پریشان بگذر

1 حسنت که ز کاکل علم افراشته است مویی ز کمال لطف نگذاشته است

2 معلوم شد ای ماه که در قسمت حسن قسام ازل با تو نظر داشته است

1 ای سر محبت تو در جان محفوظ هم دل ز محبت تو هم جان محظوظ

2 یک لحظه نمی شود که ما را نشود از تو نظر عین عنایت ملحوظ

1 یارب دل تیره ام منور گردان هر کار که باشدم میسر گردان

2 روی دلم از غیر درت برگردان تا هست مقیم خاک این در گردان

1 سروی که شدم ربوده رفتارش آشفته خط و طره طرارش

2 نخلیست که سنبل است و ریحان برگش لعلیست که گل و غنچه خندان بارش

1 سوز دل خود می کنی اظهار ای شمع زین جرم بکشتنی سزاوار ای شمع

2 گر می خواهی نیابی آزار ای شمع زنهار زبان خود نگه دار ای شمع

1 ای مشک اسیر گیسوی خم بخمت عنبر مسکین خط مشکین رقمت

2 سر تا قدمت تمام حسنست و جمال سر تا قدمم فدای سر تا قدمت