داری همه شب دیده بیدار از فضولی بغدادی رباعی 73
1. داری همه شب دیده بیدار ای شمع
وز سوز جگر چشم گهربار ای شمع
ای کرده بصد خون جگر جمع از فضولی بغدادی رباعی 74
1. ای کرده بصد خون جگر جمع متاع
آیا چه شود حال تو هنگام وداع
عمریست که از بنفشه و از فضولی بغدادی رباعی 75
1. عمریست که از بنفشه و سنبل باغ
دادست مرا دولت وصل تو فراغ
دور از رخ او نمی کنم رغبت از فضولی بغدادی رباعی 76
1. دور از رخ او نمی کنم رغبت باغ
دارم ز تماشای گل و لاله فراغ
صد شکر که خاک طینتم یافت از فضولی بغدادی رباعی 77
1. صد شکر که خاک طینتم یافت شرف
افتاد مرا دامن اقبال بکف
علم و ادبست مایه عز و از فضولی بغدادی رباعی 78
1. علم و ادبست مایه عز و شرف
گوهر که نباشد چه گشاید ز صدف
عمریست ترا عزیز طبعیست از فضولی بغدادی رباعی 79
1. عمریست ترا عزیز طبعیست لطیف
بر خود منما قید جهان را تکلیف
کار دو جهان ز عشق دارد از فضولی بغدادی رباعی 80
1. کار دو جهان ز عشق دارد رونق
در عشق گرفته است این نظم نسق
با دیده اشکبار باید از فضولی بغدادی رباعی 81
1. با دیده اشکبار باید عاشق
سرگشته روزگار باید عاشق
هر سبزه تر که سر زدست از فضولی بغدادی رباعی 82
1. هر سبزه تر که سر زدست از دل خاک
نوک مژه ایست از تحسر نمناک
ما را هدف تیر بلا کرد از فضولی بغدادی رباعی 83
1. ما را هدف تیر بلا کرد فلک
با محنت و درد مبتلا کرد فلک
ای ماه رخت شمع شبستان از فضولی بغدادی رباعی 84
1. ای ماه رخت شمع شبستان خیال
خالی شدن من ز خیال تو محال