رباعیات در دیوان اشعار فارسی فضولی بغدادی

1 تا چند مرا آتش دل تاب دهد رخت طربم بسیل خوناب دهد

2 ساقی چه شود بر آتشم ریزد آب یک جرعه مرا ز باده ناب دهد

1 فریاد که دور فلک شعبده باز کردست بروی ما در شعبده باز

2 هر شعبده اش ز حیله خالی نیست تا چیست مراد او درین شعبده باز

1 ابنای زمان که در جهانند همه از جور زمانه در فغانند همه

2 هر یک به هوس عاشق کاری شده است بی عشق نیند عاشقانند همه

1 گر اهل دلی بده رضایی بقضا از دایره رضا منه بیرون پا

2 دریاب که دارد عدد لفظ رضا یمن و شرف هزار و یک نام خدا

1 عاشق همه دم زار و حزین می باشد سودا زده و بی دل و دین می باشد

2 ای دل مکش اندوه ز بسیاری غم خوش باش که عاشقی چنین می باشد

1 با دیده اشکبار باید عاشق سرگشته روزگار باید عاشق

2 آسوده دلی طریقه معشوق است آشفته و بی قرار باید عاشق

1 ای حلم تو طالب رضای همه کس حاصل شده از تو مدعای همه کس

2 شد بر همه کس فرض دعای تو که هست در ضمن دعای تو دعای همه کس

1 گر طالب آرام دلی کام مجو ور کام طلب می کنی آرام مجو

2 دامیست جهان تو مرغی افتاده بدام آرام دل و کام درین دام مجو

1 یارم گره از کار بافغان نگشاد دلدار مراد من بفریاد نداد

2 افغان که باو نکرد افغان اثری فریاد که کارگر نیامد فریاد

1 ای معرفتت وسیله خلقت ما لطف تو خمیر مایه طینت ما

2 لازم شده طاعت تو بر ذمت ما با آنکه تو بی نیازی از طاعت ما