ای بر فراز چرخ برین بارگاه تو از فضولی غزل 359
1. ای بر فراز چرخ برین بارگاه تو
تو شاه انبیا همه خیل و سپاه تو
سرم را درد بر بالین محنت سود دور از تو از فضولی غزل 360
1. سرم را درد بر بالین محنت سود دور از تو
تنم در بستر بیچارگی فرسود دور از تو
کرد ناصح منع من از گریه بی رخسار او از فضولی غزل 361
1. کرد ناصح منع من از گریه بی رخسار او
خنده ام آمد میان گریه بر گفتار او
دل که پنهان است شوق لعل محبوبان درو از فضولی غزل 362
1. دل که پنهان است شوق لعل محبوبان درو
غنچه بشگفته است اوراق گل پنهان درو
نمی خواهم که گوید هیچ کس احوال من با او از فضولی غزل 363
1. نمی خواهم که گوید هیچ کس احوال من با او
که می میرم ز غیرت گر کسی گوید سخن با او
اگر بگذشت مجنون من بماندم یادگار او از فضولی غزل 364
1. اگر بگذشت مجنون من بماندم یادگار او
وگر شد کوهکن هم من کمر بستم به کار او
شد درون سینه دل دیوانه از سودای او از فضولی غزل 365
1. شد درون سینه دل دیوانه از سودای او
بستم از رگهای جان زنجیرها در پای او
ز فلک می گذرد آه و فغانم بی تو از فضولی غزل 366
1. ز فلک می گذرد آه و فغانم بی تو
این چه عمر است که من می گذرانم بی تو
ز درد دل سختی از زبان من بشنو از فضولی غزل 367
1. ز درد دل سختی از زبان من بشنو
مشو ز درد دلم بی خبر سخن بشنو
ای مست غافل از من و خونین جگر مشو از فضولی غزل 368
1. ای مست غافل از من و خونین جگر مشو
من از تو بی خودم تو ز من بی خبر مشو
از آن دو پاره بانگشت معجزت شد ماه از فضولی غزل 369
1. از آن دو پاره بانگشت معجزت شد ماه
که باشد از پی اثبات دعویت دو گواه