بعزم طوف خاک درگهت از دیده پا کردم از فضولی غزل 263
1. بعزم طوف خاک درگهت از دیده پا کردم
دویدم آن قدر کان خاک را چون توتیا کردم
رحم بر زاری من یار ندارد چه کنم از فضولی غزل 264
1. رحم بر زاری من یار ندارد چه کنم
یار پروای من زار ندارد چه کنم
جان را به لعل چون شکرت تا سپردهام از فضولی غزل 265
1. جان را به لعل چون شکرت تا سپردهام
دیدست لذتی که من از رشک مردهام
چنان در دوستی دل بسته آن قد دلجویم از فضولی غزل 266
1. چنان در دوستی دل بسته آن قد دلجویم
که جز من هر که او را دوست دارد دشمن اویم
بدل مهر تو کردم نقش و چشم از غیر بر بستم از فضولی غزل 267
1. بدل مهر تو کردم نقش و چشم از غیر بر بستم
در آوردم درون خانه شمعی را و در بستم
بیک جام لبالب آنچنان کن ساقیا مستم از فضولی غزل 268
1. بیک جام لبالب آنچنان کن ساقیا مستم
که در شرعم نفرمایند حد شرب تا هستم
گه جولان غبار انگیز از آن شد رخش جانانم از فضولی غزل 269
1. گه جولان غبار انگیز از آن شد رخش جانانم
که زد دستی و گرد تن فشاند از دامن جانم
درون خانه چشم آن صنم را تا در آوردم از فضولی غزل 270
1. درون خانه چشم آن صنم را تا در آوردم
در این خانه را از پاره های دل بر آوردم
بنایی از حباب اشک چشم خون فشان کردم از فضولی غزل 271
1. بنایی از حباب اشک چشم خون فشان کردم
هوایت را درو از دیده مردم نهان کردم
بی خط سبزت شبی هر جا که منزل داشتم از فضولی غزل 272
1. بی خط سبزت شبی هر جا که منزل داشتم
تا سحر چون سبزه پا از رشک در گل داشتم
عمریست ای پری که رخت را ندیدهایم از فضولی غزل 273
1. عمریست ای پری که رخت را ندیدهایم
ما را تو دیدهای و تو را ما ندیدهایم
آتشین رویی کزو چون شمع با چشم ترم از فضولی غزل 274
1. آتشین رویی کزو چون شمع با چشم ترم
زنده خواهم شد پس از مردن گر آید بر سرم