در دل باختلاط کسانم هوس نماند از فضولی غزل 156
1. در دل باختلاط کسانم هوس نماند
یا بهر اختلاط درین دور کس نماند
بر آسمانم آه ز ظلم بتان رسید از فضولی غزل 157
1. بر آسمانم آه ز ظلم بتان رسید
آه این چه ظلم بود که بر آسمان رسید
کلکی که صورت من و آن دلربا کشید از فضولی غزل 158
1. کلکی که صورت من و آن دلربا کشید
افکند طرح دوری و از هم جدا کشید
نکویی گرد بادست این که بر من خاک می‌بارد از فضولی غزل 159
1. نکویی گرد بادست این که بر من خاک می‌بارد
سرود ناله من خاک را در رقص می‌بارد
هر دم از تیر توام بر سینه صد روزن بود از فضولی غزل 160
1. هر دم از تیر توام بر سینه صد روزن بود
چون زره گر سینه چاک من از آهن بود
ز رنگ اشک دانستم که بی لعلش جگر خون شد از فضولی غزل 161
1. ز رنگ اشک دانستم که بی لعلش جگر خون شد
نشانم کس نداد از دل ندانم حال او چون شد
ببزم او سخن از درد من نمی گذرد از فضولی غزل 162
1. ببزم او سخن از درد من نمی گذرد
چه خلوتیست که آنجا سخن نمی گذرد
تا باد پرده از رخ آن سیمبر فکند از فضولی غزل 163
1. تا باد پرده از رخ آن سیمبر فکند
رسم صبوری از دل عشاق بر فکند
جان بیرون رفته را بویت به تن می‌آورد از فضولی غزل 164
1. جان بیرون رفته را بویت به تن می‌آورد
مرده را ذوق کلامت در سخن می‌آورد
دوشم انیس خلوت گرمابه یار شد از فضولی غزل 165
1. دوشم انیس خلوت گرمابه یار شد
هر موی بر تنم مژه اشکبار شد
نشاطم می‌کشد چون از تنم پیکان برون آید از فضولی غزل 166
1. نشاطم می‌کشد چون از تنم پیکان برون آید
که شاید دامن پیکان گرفته جان برون آید
ز سروت سایه گر بر من اندوهگین افتد از فضولی غزل 167
1. ز سروت سایه گر بر من اندوهگین افتد
به سر بردارم و نگذارم آن را بر زمین افتد