برون آی و خورشید رخ بر افروز از فیض کاشانی غزل 464
1. برون آی و خورشید رخ بر افروز
شب فرقت ماست مشتاق روز
بکین غم فلک بر خواست امروز از فیض کاشانی غزل 465
1. بکین غم فلک بر خواست امروز
بیا ساقی که روز ماست امروز
ای خفته رسید یار برخیز از فیض کاشانی غزل 466
1. ای خفته رسید یار برخیز
از خود بفشان غبار برخیز
یکدیگر را عیب می‌جویند از فیض کاشانی غزل 467
1. یکدیگر را عیب می‌جویند خلقان در لباس
ور نباشد عیب بشمارند خلقان در لباس
یک غمزهٔ جان ستان مرا بس از فیض کاشانی غزل 468
1. یک غمزهٔ جان ستان مرا بس
از وصل تو کام جان مرا بس
دل را عبرت ازین جهان بس از فیض کاشانی غزل 469
1. دل را عبرت ازین جهان بس
جان را عرفان جان جان بس
در دلم مهر ماهروئی بس از فیض کاشانی غزل 470
1. در دلم مهر ماهروئی بس
در سر از عشق‌های و هوئی بس
درد دل ما ز یار ما پرس از فیض کاشانی غزل 471
1. درد دل ما ز یار ما پرس
احوال نهان ز آشنا پرس
ای نگاه خفته‌ات صیاد کس از فیض کاشانی غزل 472
1. ای نگاه خفته‌ات صیاد کس
غمزهٔ مستانه‌ات جلاد کس
سلسله فکر را در ره دانش بکش از فیض کاشانی غزل 473
1. سلسله فکر را در ره دانش بکش
تا برسی منزلی کان نبود محرمش
بیا ساقیا بر سرم نور پاش از فیض کاشانی غزل 474
1. بیا ساقیا بر سرم نور پاش
که از حدّ مستی گذشت انتعاش
میکنم هرچند پنهان میشود از فیض کاشانی غزل 475
1. میکنم هرچند پنهان میشود این راز فاش
عشق را نتوان نهفتن هست بیجا این تلاش