در میکده دوش رند قلاش از فیض کاشانی غزل 476
1. در میکده دوش رند قلاش
میگفت به پاکباز اوباش
دلبرا درد مرا درمان تو باش از فیض کاشانی غزل 477
1. دلبرا درد مرا درمان تو باش
عاشقانرا سر توئی سامان تو مباش
ای دل اندر راه او ده اسبه از فیض کاشانی غزل 478
1. ای دل اندر راه او ده اسبه ران را جل مباش
چست ران چالاک رو لابث مشو کاهل مباش
بغم خوردن بنه دل شاد میباش از فیض کاشانی غزل 479
1. بغم خوردن بنه دل شاد میباش
خدا را بندهٔ آزاد میباش
چو مرد او شدی مردانه میباش از فیض کاشانی غزل 480
1. چو مرد او شدی مردانه میباش
چو مست او شدی مستانه میباش
تا در رخت دید سیمای آتش از فیض کاشانی غزل 481
1. تا در رخت دید سیمای آتش
شد این دل من مأوای آتش
در عشق دیدم غوغای آتش از فیض کاشانی غزل 482
1. در عشق دیدم غوغای آتش
زین پس ندادم پروای آتش
یار آمد یار پیش دویدش از فیض کاشانی غزل 483
1. یار آمد یار پیش دویدش
هم دل و هم جان پیش کشیدش
رفتیم من و دل دوش ناخوانده از فیض کاشانی غزل 484
1. رفتیم من و دل دوش ناخوانده بمهمانش
دزدیده نظر کردیم در حسن درخشانش
سحر رسید ز غیبم بکوش هوش از فیض کاشانی غزل 485
1. سحر رسید ز غیبم بکوش هوش سروش
که خیز و از لب ما بادهٔ طهور بنوش
آمد خیالش دوشم در آغوش از فیض کاشانی غزل 486
1. آمد خیالش دوشم در آغوش
بگرفت تنگم رفتم از هوش
دل برد از من ترک قباپوش از فیض کاشانی غزل 487
1. دل برد از من ترک قباپوش
بسته کمر من در خیل هندوش