از می عشق مست خواهم شد از فیض کاشانی غزل 310
1. از می عشق مست خواهم شد
و ز نگاهی ز دست خواهم شد
از پی آن نکار خواهم شد از فیض کاشانی غزل 311
1. از پی آن نکار خواهم شد
در ره او غبار خواهم شد
تا می نخورم زان کف مستانه از فیض کاشانی غزل 312
1. تا می نخورم زان کف مستانه نخواهم شد
تا او نزند راهم دیوانه نخواهم شد
عشق از دل گذشت تا جان شد از فیض کاشانی غزل 313
1. عشق از دل گذشت تا جان شد
جان هم از عشق تا که جانان شد
شراب عشقم اندر کام جان شد از فیض کاشانی غزل 314
1. شراب عشقم اندر کام جان شد
ز جانم چشمهٔ حکمت روان شد
ندادم دل بعشق و جان روان از فیض کاشانی غزل 315
1. ندادم دل بعشق و جان روان شد
دریغا حاصل عمرم زیان شد
دگر آمد رقیب آزار جان شد از فیض کاشانی غزل 316
1. دگر آمد رقیب آزار جان شد
گران شد بار و بار دل گران شد
ز مهر آن پری رویم دل دیوانه از فیض کاشانی غزل 317
1. ز مهر آن پری رویم دل دیوانه روشن شد
سراسر مشعلی شد دل تمام این خانه روشن شد
چو مهر دوست بر دل تافت این از فیض کاشانی غزل 318
1. چو مهر دوست بر دل تافت این ویرانه روشن شد
سراسر مشعلی شد دل تمام خانه روشن شد
به جانی لطف پنهان می‌فروشد از فیض کاشانی غزل 319
1. به جانی لطف پنهان می‌فروشد
جهانی جان به یک جان می‌فروشد
خویش را از دست دادم روی او از فیض کاشانی غزل 320
1. خویش را از دست دادم روی او بنموده شد
شد مرا نابوده بوده، بوده‌ام نابوده شد
مرد آن باشد که چون او را رهی از فیض کاشانی غزل 321
1. مرد آن باشد که چون او را رهی بنموده شد
در همان ساعت بیای همتش پیموده شد