ای کاش که این سینه دری داشته از فیض کاشانی غزل 298
1. ای کاش که این سینه دری داشته باشد
تا یار ز دردم خبری داشته باشد
کاش از دل بی دل خبری داشته از فیض کاشانی غزل 299
1. کاش از دل بی دل خبری داشته باشد
زین قصهٔ مشکل خبری داشته باشد
خوش آنکه هستی من بر باد رفته از فیض کاشانی غزل 300
1. خوش آنکه هستی من بر باد رفته باشد
سرتا بپای خویشم از یاد رفته باشد
گر خون دل از دیده روان شد از فیض کاشانی غزل 301
1. گر خون دل از دیده روان شد شده باشد
رازی که نهان بود عیان شد شده باشد
گر گاسهٔ سر ظرف جنون شد شده از فیض کاشانی غزل 302
1. گر گاسهٔ سر ظرف جنون شد شده باشد
ور بر تنم این کاسه نگون شد شده باشد
خنک دیدهٔ کان ترا دیده باشد از فیض کاشانی غزل 303
1. خنک دیدهٔ کان ترا دیده باشد
ز گلزار حسنت گلی چیده باشد
هر آنکسکه خود را پسندیده از فیض کاشانی غزل 304
1. هر آنکسکه خود را پسندیده باشد
بهر مویش ابلیس خندیده باشد
دلی کز دلبری دیوانه باشد از فیض کاشانی غزل 305
1. دلی کز دلبری دیوانه باشد
بکیش عاشقان فرزانه باشد
هر کرا عشق یار میباشد از فیض کاشانی غزل 306
1. هر کرا عشق یار میباشد
زبدهٔ روزگار میباشد
دل مرا ز اندیشه اسباب دنیا از فیض کاشانی غزل 307
1. دل مرا ز اندیشه اسباب دنیا سرد شد
آخرت با یادم آمد آرزوها سرد شد
جرعه‌ام را جام و مینا تنک از فیض کاشانی غزل 308
1. جرعه‌ام را جام و مینا تنک شد
مستیم را دار دنیا تنک شد
نور ازل ظهور کرد رحمت خاص از فیض کاشانی غزل 309
1. نور ازل ظهور کرد رحمت خاص عام شد
حکم قضا نفاد یافت کار قدر تمام شد