جان جز خیال رویت نقشی دگر از فیض کاشانی غزل 227
1. جان جز خیال رویت نقشی دگر نبندد
دل جز بعزم کویت رخت سفر نبندد
مرغ خیال کس را کس بال و پر از فیض کاشانی غزل 228
1. مرغ خیال کس را کس بال و پر نه بندد
هر جا پرد بر و کس راه گذر نه بندد
دل از ادنی کند آن کس که بر از فیض کاشانی غزل 229
1. دل از ادنی کند آن کس که بر اعلی نظر بندد
شکوفه برگ افشاند که تا بادام تر بندد
نمی‌بینم در این میدان یکی از فیض کاشانی غزل 230
1. نمی‌بینم در این میدان یکی مرد
زنانند این سبک عقلان بیدرد
مرا دردیست در دل نه چو هر از فیض کاشانی غزل 231
1. مرا دردیست در دل نه چو هر درد
دوای آن نه در گرمست و نه سرد
بر دل و جان رواست درد در سروتن از فیض کاشانی غزل 232
1. بر دل و جان رواست درد در سروتن چراست درد
تا که رسد ز تن بجان تا نپرد تمام مرد
حاشا که مداوای من از پند از فیض کاشانی غزل 233
1. حاشا که مداوای من از پند توان کرد
دیوانه به افسانه خردمند توان کرد
خنگ آنکو دلش شد از جهان سرد از فیض کاشانی غزل 234
1. خنگ آنکو دلش شد از جهان سرد
روانش یافت از برد الیقین برد
تا جان نشود ز این و آن فرد از فیض کاشانی غزل 235
1. تا جان نشود ز این و آن فرد
بر دل نشود غم جهان فرد
سرم ز مستی عشق تو های و هو از فیض کاشانی غزل 236
1. سرم ز مستی عشق تو های و هو دارد
دل از خیال تو با خویش گفت‌وگو دارد
در سرم عشق تو غوفا دارد از فیض کاشانی غزل 237
1. در سرم عشق تو غوفا دارد
عشق تو قصد سر ما دارد