گو برو عقل از سرم در سر هوای از فیض کاشانی غزل 155
1. گو برو عقل از سرم در سر هوای یار هست
گو برو دل از برم در بر غم دلدار هست
بیا که از ازلم با تو آشنائی از فیض کاشانی غزل 156
1. بیا که از ازلم با تو آشنائی هست
زعکس روی تو در دیده روشنائی هست
بهر گلی اگرم ناله و نوائی از فیض کاشانی غزل 157
1. بهر گلی اگرم ناله و نوائی هست
بجان تو اگرم جز تو مدعائی هست
بیا بیا که مرا با تو ماجرائی از فیض کاشانی غزل 158
1. بیا بیا که مرا با تو ماجرائی هست
مرو مرو که ترا نیز مدعائی هست
ما را با دوست آشنائیست از فیض کاشانی غزل 159
1. ما را با دوست آشنائیست
از دل روش روشنائیست
در پردهٔ حسن دلربا کیست از فیض کاشانی غزل 160
1. در پردهٔ حسن دلربا کیست
این رشته بدست شاهدان نیست
از دل مقصود عشق بازیست از فیض کاشانی غزل 161
1. از دل مقصود عشق بازیست
تا ظن نبری که عشق بازیست
بخیالت نمی توانم زیست از فیض کاشانی غزل 162
1. بخیالت نمی توانم زیست
بی جمالت نمی توانم زیست
آنکه پنهانست از چشم کسان از فیض کاشانی غزل 163
1. آنکه پنهانست از چشم کسان پیداست کیست
در دل هر ذره خورشید نهان پیداست کیست
در پردهٔ عاشقی نهان کیست از فیض کاشانی غزل 164
1. در پردهٔ عاشقی نهان کیست
در جلوهٔ دلبری عیان کیست
آمرزش من از تو خدایا غریب از فیض کاشانی غزل 165
1. آمرزش من از تو خدایا غریب نیست
از بنده جرم و عفو زمولا غریب نیست
اینجهانرا غیر حق پروردگاری از فیض کاشانی غزل 166
1. اینجهانرا غیر حق پروردگاری هست نیست
هیچ دیاری به جز حق در دیاری هست نیست