یار را روی دل بسوی منست از فیض کاشانی غزل 143
1. یار را روی دل بسوی منست
منبع لطف رو بروی منست
...
هر چه در عالم بود او راست از فیض کاشانی غزل 144
1. هر چه در عالم بود او راست مغز و پوست
مغز او معلای او صورت او پوست پوست
...
در صدف جان دردی نیست به جز از فیض کاشانی غزل 145
1. در صدف جان دردی نیست به جز دوست دوست
آنکه دل از عشق او زنده بود اوست اوست
...
نیست از ما غیر نامی اوست از فیض کاشانی غزل 146
1. نیست از ما غیر نامی اوست خود را دوست دوست
نیست ما را مائی اگر مائی هست اوست اوست
...
مژده آمد از قدوم آنکه دل از فیض کاشانی غزل 147
1. مژده آمد از قدوم آنکه دل جویای اوست
جان باستقبالش آمد آنکه جان ماوای اوست
...
ای که سرمیکشی زخدمت دوست از فیض کاشانی غزل 148
1. ای که سرمیکشی زخدمت دوست
چون کنی دعوی محبت دوست
...
زار و نزار و خسته ام و بی قرار از فیض کاشانی غزل 149
1. زار و نزار و خسته ام و بی قرار دوست
از من ای صبا ببر خبری تا دیار دوست
...
سرشته اند در گلم الا هوای از فیض کاشانی غزل 150
1. سرشته اند در گلم الا هوای دوست
سرتا بپای من همه هست از برای دوست
...
سرکرده ایم پا بره جستجوی از فیض کاشانی غزل 151
1. سرکرده ایم پا بره جستجوی دوست
کو رهبری که راه نماید بکوی دوست
...
حلقهٔ آن در شدنم آرزوست از فیض کاشانی غزل 152
1. حلقهٔ آن در شدنم آرزوست
بر در او سرزدنم آرزوست
...
بادهٔ تلخ کهنم آرزوست از فیض کاشانی غزل 153
1. بادهٔ تلخ کهنم آرزوست
ساقی سیمین ذقنم آرزوست
...
یک جرعه می زساغر جانانم از فیض کاشانی غزل 154
1. یک جرعه می زساغر جانانم آرزوست
سر مستئی زمیکده جانم آرزوست
...