غزلیات در دیوان اشعار فیض کاشانی

1 در غمزه مستانه ساقی چه شرابست کز نشأه آنجان جهان مست و خرابست

2 هشیار نه یک زاهد و مخمور نه یک مست مستست تر و خشک جهان اینچه شرابست

3 عشقست روان در رک و در ریشه جانها ذرات جهان مست ازین بادهٔ ناب است

4 از عشق زمین جام شرابی است لبا لب وین چرخ نگونسار برین جام حباب است

1 دمبدم دل ما را از الست پیغام است از بلی بلی جانرا تازه تازه اسلامست

2 خاص می نه پندارد کاین بروز اول بود بعد از آن سخن بگسست این عقیده عامست

3 گوش هر خدا بینی مستمع بود از حق وانکه او نمی بیند بی گمان که او خامست

4 هر دو کون را ایزد دم بدم در ایجاد است خلق راست راز کن مستی که بی جام است

1 صورت انسان دگر معنی آن دیگر است صورت انسان مس و معنی انسان زرست

2 مس چه بودلحم وپوست زرچه بودعشق دوست این مس اگر زر شود ازدو جهان بر ترست

3 عشق بود روح دین چشم و چراغ یقین هر که درو عشق نیست کفر درو مضمرست

4 عشق رساند ترا تا به جناب خدا در ره اطوار صنع راهرو و رهبرست

1 زغفلت تو ترا صد حجاب در پیش است صفای چهرهٔ جانرا نقاب در پیش است

2 بسی کتاب بخواندی کتاب خویش بخوان زکردهای تو جانرا کتاب در پیش است

3 حساب کردهٔ خود کن حساب در چه کنی که ماند از پس و روز حساب در پیش است

4 عذاب روح مکن بهر مال دنیی دون عذاب قبر و سوال و جواب در پیش است

1 ای آنکه توئی قبله ارباب کیاست چون تو نبود راهنمائی بنفاست

2 گر دعوی دانش کنی از بهر مباهات تسخیر نموده است ترا حبّ ریاست

3 ای سایس اغیار بتعلیم و هدایت نفس دغلت را نکنی هیچ سیاست

4 ای حارس بیگانه ز انواع جهالت خود را نکنی هیچ زابلیس حراست

1 راز در دل شده کره محرم کجاست مردم فهمیده در عالم کجاست

2 در گلو بس قصه دل غصه شد برنیارم زد نفس همدم کجاست

3 زخم این نامحرمانم دل بخست محرمی کو در جهان مرهم کجاست

4 غم بخواهد کنند بنیاد مرا راه آن معمورهٔ بی غم کجاست

1 خمار گشت مرا ساقیا شراب کجاست نکرد چارهٔ این درد دُرد ناب کجاست

2 شکیب و صبر مفرما نماند صبر و شکیب مزن زتاب و توان دم توان و تاب کجاست

3 چو نام او شنوم دل در اضطراب آید دلست مضطرب آن جان اضطراب کجاست

4 شباب عمر بود وصل یار و هجران شیب زشیب هجر بجان آمدم شباب کجاست

1 دل که ویران اوست آباد است جان چو غمناک از او بود شاد است

2 موبمو خویش را بدو بندم هر که در بند اوست آزاد است

3 این سعادت بسعی می نشود غم او روزی خداداد است

4 در خرابی بود عمارت دل خانهٔ دل زعشق آباد است

1 جمال یار که پیوست بی قرار خود است چه در قفا و چه در جلوه در قرار خود است

2 همیشه واله نقش و نگار خویشتن است مدام شیفتهٔ زلف تا بدار خود است

3 هم اوست آینه هم شاهد است و هم مشهود بزیر زلف و خط و خال پرده دار خود است

4 هم اوست عاشق و معشوق و طالب و مطلوب براه خویش نشسته در انتظار خود است

1 چراغ کلبه عاشق خیال دلدار است سری که عشق درونیست خانه تار است

2 هزار خرمن شادی به نیم جو نخرد بجان دلی که غم عشق را خریدار است

3 بعشق زنده بود هر چه هست در عالم جهان نئیست درو جان عشق درکار است

4 چو همتی طلبی از جناب عشق طلب که هر دو کون جنودند و عشق سردار است