عرصه لامکان سرای من است از فیض کاشانی غزل 120
1. عرصه لامکان سرای من است
این کهن خاکدان چه جای من است
...
بادهٔ عشق در کدوی من است از فیض کاشانی غزل 121
1. بادهٔ عشق در کدوی من است
مستی چرخ از سبوی من است
...
مرا سودای عشق آئین دین است از فیض کاشانی غزل 122
1. مرا سودای عشق آئین دین است
همیشه عاشقم کار من این است
...
عاشقی در بندگیهاسر براهم از فیض کاشانی غزل 123
1. عاشقی در بندگیهاسر براهم کرده است
بی نیاز از بندگان لطف الهم کرده است
...
چنین رخسار زیبائی که دیده از فیض کاشانی غزل 124
1. چنین رخسار زیبائی که دیده است
چنین قد دل آرائی که دیده است
...
در سرم فتنه ای و سودائیست از فیض کاشانی غزل 125
1. در سرم فتنه ای و سودائیست
در سرم شورشی و غوغائی است
...
هر جا معشوق تازه روئی است از فیض کاشانی غزل 126
1. هر جا معشوق تازه روئی است
از میکده خدا سبوئی است
...
هر چه تو میکنی همه خوبست از فیض کاشانی غزل 127
1. هر چه تو میکنی همه خوبست
هر چه محبوب کرد محبوبست
...
جان روشندلان که مظهر تست از فیض کاشانی غزل 128
1. جان روشندلان که مظهر تست
پرتوی از جمال از هر تست
...
دگر آزار مادر دل گرفتست از فیض کاشانی غزل 129
1. دگر آزار مادر دل گرفتست
دگر آسان ما مشکل گرفتست
...
جنونی در سرم ماوا گرفتست از فیض کاشانی غزل 130
1. جنونی در سرم ماوا گرفتست
سرم را سر بسر سودا گرفتست
...