جمال یار که پیوست بی قرار از فیض کاشانی غزل 108
1. جمال یار که پیوست بی قرار خود است
چه در قفا و چه در جلوه در قرار خود است
...
چراغ کلبه عاشق خیال دلدار از فیض کاشانی غزل 109
1. چراغ کلبه عاشق خیال دلدار است
سری که عشق درونیست خانه تار است
...
بیابیا که دلم در هوات بیمار از فیض کاشانی غزل 110
1. بیابیا که دلم در هوات بیمار است
بخور غمم که سراپایم از غمت زار است
...
ذره ذره نور حق را جلوه گاهی از فیض کاشانی غزل 111
1. ذره ذره نور حق را جلوه گاهی دیگر است
یک بیک بر وحدت ذاتش گواهی دیگر است
...
ما را زباغ حسن تو حسرت ثمر از فیض کاشانی غزل 112
1. ما را زباغ حسن تو حسرت ثمر بس است
از قلزم غم تو محبت گهر بس است
...
یار ما گر میل صحرا میکند از فیض کاشانی غزل 113
1. یار ما گر میل صحرا میکند صحرا خوش است
میل دریا گر کند در چشم ما دریا خوش است
...
دل بوفای تو نهادن خوش است از فیض کاشانی غزل 114
1. دل بوفای تو نهادن خوش است
جان بتمنای تو دادن خوش است
...
مرا زجام خیالش شراب در پیش از فیض کاشانی غزل 115
1. مرا زجام خیالش شراب در پیش است
بهر کجا نگرم آفتاب در پیش است
...
منوش ساغر دنیا که درد ناب از فیض کاشانی غزل 116
1. منوش ساغر دنیا که درد ناب نماست
درونش خون دلست از برون شراب نماست
...
رازها با اهل گفتن ز اهل عرفان از فیض کاشانی غزل 117
1. رازها با اهل گفتن ز اهل عرفان خوش نماست
یار یکدیگر شدن از قوم و خویشان خوش نماست
...
بر رخ مه طلعتان زلف پریشان از فیض کاشانی غزل 118
1. بر رخ مه طلعتان زلف پریشان خوش نماست
دلبری و ناز و استغنا از اینان خوش نماست
...
گنجیست معرفت که طلسمش نهفتن از فیض کاشانی غزل 119
1. گنجیست معرفت که طلسمش نهفتن است
راهش غبار شرکت ز ادراک رفتن است
...