دوبیتی‌ها فایز

1 بتا بر طرف معجر کن نقابت مهل بی‌پرده مانند آفتابت

2 بت فایز بپوشان رخ که ترسم شبی نامحرمی بیند به خوابت

1 سحرگه ز نوای مرغ گلزار سرم پرشور گشت و دیده بیدار

2 به هر گل بلبلی فایز نواخوان چه خوش باشد نشستن یار با یار

1 سوار خنگ خوش‌رفتارم امشب روانه جانب دلدارم امشب

2 چو سلطان حبش فایز ز شوقش جهان زیر نگین پندارم امشب

1 من از عهد جوانی تا شدم پیر نکردم در جفای دوست تقصیر

2 چرا فایز وفا کرد و جفا دید کنم با کوکب بختم چه تدبیر

1 بیا تا برگ گل نارفته بر باد گلی چینیم و بنشینیم دلشاد

2 بت فایز مکن تاخیر چندان که تعجیل است عمر آدمیزاد

1 نه هر رخشنده کوکب آفتابست نه هر پیغمبری صاحب کتابست

2 نه هر شیرین شود معشوقه، فایز نه هر آب روان بینی گلابست

1 دو چشمت چون به چشمانم نگه کرد لب لعل و رخت روزم سیه کرد

2 مکن عشوه دگر بر فایز زار که ابروی کجت جانم تبه کرد

1 اگر از رخ براندازی نقابت کنند مردم خیال آفتابت

2 از این پوشیده‌ای رخ، یار فایز که ترسی شب کسی بیند به خوابت؟

1 دلا گر زار گریم بر تو شاید که هرجا تیری آید بر تو آید

2 دل فایز، مگر داری تو گوهر که هر گلرخ تو را خواهد رباید

1 کنم مدح خم ابروت یا روت نهم نام لب یاقوت یا قوت

2 یقینم هست فایز زنده گردد رسد بر تخته تابوت تابوت