دوبیتی‌ها فایز

کنونم دوزخ است امروز ماوا

خدا داند چه باشد حال فردا

رخی بنما بیفشان گیسوان را

بکش تیغ و بکش پیر و جوان را

به کام عقرب افکندی تو مه را

زند پهلو به ماه چارده را

بود چون شمع در فانوس پیدا

مدامش سوختن باشد تمنا

دل نازک ندارد اینقدر تاب

به بیداری بیا پیشم نه در خواب

چو در دریای اخضر گشت غرقاب

دوباره شد شب مهتاب احباب

چو مرغ نیم‌بریان است امشب

که سرو ناز مهمان است امشب

شمیم زلف دلبر دارد امشب

که این دل شور در سر دارد امشب

روانه جانب دلدارم امشب

جهان زیر نگین پندارم امشب

چه می‌شد گر که بی ترس آیی امشب

بر آن لعل لب ترسایی امشب