دوبیتی‌ها فایز

1 سر زلف تو جانا لام و میم است چو بسم الله الرحمن الرحیم است

2 به هفتاد و دو ملت برده حسنت قدم از هجر تو مانند جیم است

1 نه هر آهوی دشت آهوی چین است نه هر گاوی که بینی عنبرین است

2 نه هر یاری وفادار است، فایز وفا در خطه ارمن زمین است

1 هر آن کس عاشق‌ست از دور پیداست لبش خشک و دو چشمش مست و شیداست

2 بود فایز مثال روزه‌داران اگر تیرش زنی خونش نه پیداست

1 اگر در عهد، ابروت منکر ماست ولی تصدیق تو آن چشم شهلاست

2 لب و دندان و زلف و خال، فایز مرا زین چار شاهد قطع دعواست

1 نه هر رخشنده کوکب آفتابست نه هر پیغمبری صاحب کتابست

2 نه هر شیرین شود معشوقه، فایز نه هر آب روان بینی گلابست

1 نگارا شربت از لبهات بفرست گلاب از گوشه چشمات بفرست

2 برای توتیای چشم فایز کف دستی ز خاک پات بفرست

1 اگر دوران دهد بر بادم ای دوست وگر هجران کند بنیادم ای دوست

2 مکن باور که فایز چشم و زلفش رود از خاطر و از یادم ای دوست

1 رخت تا در نظر می‌آرم ای دوست خودم را زنده می‌پندارم ای دوست

2 ولی چون تو برفتی یار فایز بگو این دل به کی بسپارم ای دوست

1 اگر دانی که فردا محشری نیست سوال و پرسش و پیغمبری نیست

2 بتاز اسب جفا تا می‌توانی که فایز را سپاه و لشکری نیست

1 برفت آن یار و از ما مهر برداشت خیالش هم مرا آسوده نگذاشت

2 به فایز آنچه کرده آن جفاجو نه باور کرد دل، نه عقل پنداشت