دوبیتی‌ها فایز

1 بتم سرپنجه با لوح و قلم زد زمین و آسمان از نو به هم زد

2 پس پرده درآمد یار فایز چو خورشیدی که از مشرق علم زد

1 اگر آهی کشم افلاک سوزد در و دشت و بیابان پاک سوزد

2 اگر آهی کشد فایز از این دل یقین دارم گل نمناک سوزد

1 دل من همچو هدهد در سبا شد خیالم چون سلیمان در قفا شد

2 دل فایز ز استحضار بلقیس مثال آصف بن برخیا شد

1 سر و زلف تو آشوب جهان شد اسیر زلف تو پیر و جوان شد

2 هنوزم اول دنیاست، فایز که برپا فتنه آخر زمان شد

1 دلم از فرقت روی تو خون شد سرشکم چون رخ تو لاله‌گون شد

2 به عمری آرزو کردم که گویی که ای فایز! سرانجام تو چون شد

1 بهار آمد زمین فیروزه‌گون شد به عزم سیر، دلدارم برون شد

2 به گل‌چیدن درآمد یار فایز همه گل‌ها ز خجلت سرنگون شد

1 بتا ختم رسل پیغمبری شد به من روشن صفات دلبری شد

2 دو مثقال دلی که داشت فایز به تاراج سر زلف پری شد

1 دلم را جز تو کس دلبر نباشد به جز شور توام در سر نباشد

2 دل فایز تو عمدا می‌کنی تنگ که تا جای کس دیگر نباشد

1 بهشت از روی تو بهتر نباشد ز حوران حسن تو کمتر نباشد

2 از آن لعل لب و دندان، فایز یقین دارم که در کوثر نباشد

1 مرا تا دل به تن تسلیم کردند همی مهر بتان تعلیم کردند

2 دل فایز بتان بردند یغما ببردند و به هم تقسیم کردند