دوش متواریک بوقت سحر از فرخی قصیده 59
1. دوش متواریک بوقت سحر
اندر آمد به خیمه آن دلبر
سروی گر سرو ماه دارد بر سر از فرخی قصیده 60
1. سروی گر سرو ماه دارد بر سر
ماهی گر ماه مشک بارد وعنبر
مرا بپرسید از رنج راه و شغل سفر از فرخی قصیده 61
1. مرا بپرسید از رنج راه و شغل سفر
بت من آن صنم ماهروی سیمین بر
خیز تا هر دو بنظاره شویم ای دلبر از فرخی قصیده 62
1. خیز تا هر دو بنظاره شویم ای دلبر
بدر خانه میر ،آن ملک شیر شکر
هر که را مهتریست اندر سر از فرخی قصیده 63
1. هر که را مهتریست اندر سر
گو بدر گاه میر ما بگذر
این هوای خوش و این دشت دلارام نگر از فرخی قصیده 64
1. این هوای خوش و این دشت دلارام نگر
وین بهاری که بیاراست زمین را یکسر
همی نسیم گل آرد بباغ بوی بهار از فرخی قصیده 65
1. همی نسیم گل آرد بباغ بوی بهار
بهار چهر منا! خیز و جام باده بیار
کاشکی کردمی از عشق حذر از فرخی قصیده 66
1. کاشکی کردمی از عشق حذر
یا کنون دارمی از دوست خبر
ای پسر! جنگ بنه، بوسه بیار از فرخی قصیده 67
1. ای پسر! جنگ بنه، بوسه بیار
این همه جنگ و درشتی به چه کار
ترک مه روی من از خواب گران دارد سر از فرخی قصیده 68
1. ترک مه روی من از خواب گران دارد سر
دوش می داده ست از اول شب تابسحر
مرا با عاشقی خوش بود هموار از فرخی قصیده 69
1. مرا با عاشقی خوش بود هموار
کنون خوشتر، که در خور یافتم یار