قصاید در دیوان اشعار فرخی سیستانی

1 ای دریغا دل من کان صنم سیمین بر دل من برد و مرا از دل او نیست خبر

2 او دلی داشت گرامی و دلی دیگر یافت کاشکی من دلکی یافتمی نیز دگر

3 دلفروشان خراسان را بازار کجاست تا دلی یابم ازیشان چو دل خویش مگر

4 اندرین شهر کسی را دل افزونی نیست ور بود نیز همانا نفروشند به زر

1 مرحبا ای بلخ بامی همره باد بهار از در نوشاد رفتی یا زباغ نوبهار

2 ای خوشا آن نوبهار خرم نوشاد بلخ خاصه اکنون کز در بلخ اندرون آمد بهار

3 هر درختی پرنیان چینی اندر سر کشید پرنیان خرد نقش سبز بوم لعل کار

4 ارغوان بینی چو دست نیکوان پردستبند شاخ گل بینی چو گوش نیکوان پر گوشوار

1 شبی گذاشته ام دوش خوش به روی نگار خوشا شبا که مرا دوش بود با رخ یار

2 شبی که اول آن شب شراب بود و سرود میانه مستی و آخر امید بوس و کنار

3 نه شرم آنکه ز اول بکف نیاید دوست نه بیم آنکه بآخر تباه گردد کار

4 میی بدست من اندر، چو مشکبوی گلاب بتی بپیش من اندر ، چو تازه روی بهار

1 ای دل تو چه گویی که زمن یاد کند یار پرسد که چگونه ست کنون یار مرا کار

2 گوید که مرا چاکرکی بود وفاجوی گوید که مرا بندگکی بود وفادار

3 اندوه خورد، کو غم من خورد همی دی اندیشه برد، کو بر من بود همی پار

4 نی نی که من او را دلکی نازک دیدم از بهر مرا بر دل نازک ننهد بار

1 مرا چه وقت خزان و چه روزگار بهار چه دور باید بودن همی ز روی نگار

2 بهار من رخ او بودو دور ماندم ازو برابر آمد بر من کنون خزان و بهار

3 اگر خزان نه رسول فراق بود چرا هزار عاشق چون من جدا فکند از یار

4 ببرگ سبز چنان شادمانه بوددرخت که من بروی نگارین آن بت فرخار

1 با من امروز که بوده ست بدین دشت اندر تا بگوید که چه کرد آن ملک شیر شکر

2 هر که او صید گه شاه ندیده ست امروز بنداند به عیان تاش نگویی به خبر

3 چون توان گفت که امروز چه کرد و چه نمود آن خداوند سخا گستر بسیار هنر

4 که توانستی آن صید بسر برد جز او که توانستی آن شغل جز او برد بسر

1 نبود عاشقی امسال مر مرا در خور کنون که آمد بر خط نهاد باید سر

2 مرا تو گویی کز عشق چون حذر نکنی کسی نمای مرا کو کند ز عشق حذر

3 اگر بدست منستی حذر، چنان کنمی که رفته بود می از دست او به روم و خزر

4 بر آسمان ز غم عاشقیست اختر من بر آن گری که مر او را چنین بود اختر

1 ای از در دیدار پدید آی و پدید آر آن روی، کز و رنگ رباید گل و بر بار

2 تا کی تو ز من دور و زایشه دوری من با دل پر حسرت و با دیده خونبار

3 دوری تو و از دوری تو سخت برنجم امید بهی نیست چو زینگونه بود کار

4 اول دل من گرم همیداشتی و من دل بر تو فرو بسته بشیرینی گفتار

1 ای سرا پای سرشته ز می و شیر وشکر شکر از هند نیارند ز تو شیرین تر

2 لب تو طعم شکر دارد و دراصل گلست کس ندیده ست بگیتی گل با طعم شکر

3 بوسه ای زان لب شیرین بدلی یافته ام هر کجا بوس تو آید دل و جانرا چه خطر

4 هر که چیزی ز کسی برد خبر دارد از آن تو دلم بردی و دانم که ترا نیست خبر

1 ای دل نا شکیب مژده بیار کامد آن شمسه بتان تتار

2 آمد آن سرو جلوه کرده بناز آمد آن گلبن خمیده ز بار

3 آمد آن بلبل چمیده بباغ آمد آن آهوی چریده بهار

4 آمد آن غمگسار جان و روان آمد آن آشنای بوس و کنار