قصاید در دیوان اشعار فرخی سیستانی

1 چندانکه جهانست ملک شاه جهان باد با دولت پاینده و با بخت جوان باد

2 تا بود ملک شهر ده و شهرستان بود همواره چنان شهر ده و شهرستان باد

3 چونانکه ازو عالمی از بد به امانند جان و تن او از همه بدها به امان باد

4 شاهان جهان را ز نهیبش تن و جان نیست جان و تن شاهانش فدای تن و جان باد

1 عشق خوشست ار مساعدت بود از یار یار مساعد نه اندکست و نه بسیار

2 هست ، ولیکن کجا یکیست، زده جا ده دل بینی بدو نهاده بزنهار

3 شکر خداوند را که لاله رخ من چون دگران نیست نامساعد ومکار

4 چرب زبانست و خوب خوی و وفا جوی سخت بدیعست و خوبروی و وفادار

1 سال و ماه نیک و روز خرم و فرخ بهار بر شه فرخنده پی فرخنده بادا هر چهار

2 خسرو غازی سر شاهان و تاج خسروان میر محمود آن شه دریا دل دریا گذار

3 آنکه بر درگاه او خدمتگرانند از ملوک هر یکی اندر دیار خویش روی صد تبار

4 پادشاهی کو بداند نام نیک از نام بد خدمت سلطان کند بر پادشاهی اختیار

1 ای از در دیدار پدید آی و پدید آر آن روی، کز و رنگ رباید گل و بر بار

2 تا کی تو ز من دور و زایشه دوری من با دل پر حسرت و با دیده خونبار

3 دوری تو و از دوری تو سخت برنجم امید بهی نیست چو زینگونه بود کار

4 اول دل من گرم همیداشتی و من دل بر تو فرو بسته بشیرینی گفتار

1 چهار چیز گزین بود خسروان را کار نشاط کردن چوگان و رزم و بزم شکار

2 ملک محمد محمود آمد و بفزود بر این چهار بتوفیق کردگار چهار :

3 نگاه داشتن عهد و بر کشیدن حق بزرگ داشتن دین و راستی گفتار

4 جز این چهار هنر، صد هنر، فزون دارد کزین چهار هنر، هر یکی فزون صدبار

1 ای دل تو چه گویی که زمن یاد کند یار پرسد که چگونه ست کنون یار مرا کار

2 گوید که مرا چاکرکی بود وفاجوی گوید که مرا بندگکی بود وفادار

3 اندوه خورد، کو غم من خورد همی دی اندیشه برد، کو بر من بود همی پار

4 نی نی که من او را دلکی نازک دیدم از بهر مرا بر دل نازک ننهد بار

1 با من امروز که بوده ست بدین دشت اندر تا بگوید که چه کرد آن ملک شیر شکر

2 هر که او صید گه شاه ندیده ست امروز بنداند به عیان تاش نگویی به خبر

3 چون توان گفت که امروز چه کرد و چه نمود آن خداوند سخا گستر بسیار هنر

4 که توانستی آن صید بسر برد جز او که توانستی آن شغل جز او برد بسر

1 مرا چه وقت خزان و چه روزگار بهار چه دور باید بودن همی ز روی نگار

2 بهار من رخ او بودو دور ماندم ازو برابر آمد بر من کنون خزان و بهار

3 اگر خزان نه رسول فراق بود چرا هزار عاشق چون من جدا فکند از یار

4 ببرگ سبز چنان شادمانه بوددرخت که من بروی نگارین آن بت فرخار

1 هر که را مهتریست اندر سر گو بدر گاه میر ما بگذر

2 در جهان خدمت امیر منست خدمتی کان دهد بزرگی بر

3 آسمان خواهدی که بر در او یابدی جان کهترین چاکر

4 من نه برخیره ایدر آمده ام مرمرا بخت ره نمود ایدر

1 پار آن اثر مشک نبوده ست پدیدار امسال دمید آنچه همیخواست دلم پار

2 بسیار دعا کردم کاین روز ببینم امروز بدیدم ز دعا کردن بسیار

3 عطار شدآن عارض و آن خط سیه عطر هم عاشق عطرم من و هم عاشق عطار

4 بار غم و اندیشه همه زین دل برخاست تا مشک سیه دیدم کافور ترا باد