قصاید در دیوان اشعار فرخی سیستانی
1 از باغ باد بوی گل آورد بامداد وز گل مرا سوی مل سوری پیام داد
2 گفتا من آمدم تو بیا تا بروی من آزادگان ز خواجه بنیکی کنند یاد
3 خواجه بزرگ ابوعلی آن بی بهانه جود خواجه بزرگ ابوعلی آن بی بهانه راد
4 دستور شهریار که اندر سپاه او صد شاه و خسروست چو کسری و کیقباد
1 ای آنکه همی قصه من پرسی هموار گویی که چگونه ست بر شاه تراکار
2 چیزیکه همی دانی بیهوده چه پرسی گفتار چه باید که همی دانی کردار
3 ور گویی گفتار بباید ز پی شکر آری ز پی شکر بکار آید گفتار
4 کاریست مرا نیکو و حالیست مرا خوب با لهو وطرب جفتم با کام وهوایار
1 ای دل میر اولیا بتو شاد خلعت میر بر تو فرخ باد
2 روی دیوان او مزین گشت تا ترا خلعت وزارت داد
3 لاجرم کار او کنی بنظام لا جرم گنج او کنی آباد
4 خواست تا تو بدو ره آموزی شغل او را قوی کنی بنیاد
1 بفرخنده فال و بفرخنده اختر به نو باغ بنشست شاه مظفر
2 بروز مبارک، ببخت همایون به عزم موافق، به رای منور
3 بباغی خرامید خسرو که او را بهار و بهشتست مولا و چاکر
4 بباغی کزو ملک رازیب و زینت بباغی کزو بلخ را عز و مفخر
1 هر که بود از یمین دولت شاد دل بمهر جمال ملت داد
2 هر که او حق نعمتش بشناخت میر مارا نوید خدمت داد
3 طاعت آن ملک بجا آورد هرکه او دل برین امیر نهاد
4 وقت رفتن ملک بمیر سپرد لشکر خویش و بنده و آزاد
1 قوی کننده دین محمد مختار یمین دولت محمود قاهر کفار
2 چو بازگشت به پیروزی از در قنوج مظفر وظفر و فتح بر یمین و یسار
3 هنوز رایتش از گرد راه چون نسرین هنوز خنجرش از خون تازه چون گلنار
4 هنوز ماه ز آوای کوس او مدهوش ز عکس تیغش خیره ستاره سیار
1 هر سپاهی را که چون محمود باشد شهریار یمن باشد بر یمین ویسر باشد بریسار
2 تیغشان باشد چو آتش روز و شب بد خواه سوز اسبشان باشد چوکشتی سال و مه دریا گذار
3 از عجایب خیمه شان با شد چو دریا وقت موج وز غنایم خانه شان چون کشتی آکنده ز بار
4 شاخ کرگانشان بود میخ طویله در سفر چنگ شیرانشان بود تعویذ اسبان در شکار
1 ای ز کار آمده و روی نهاده بشکار تیغ و تیر تو همی سیر نگردند ز کار
2 گاه تیغ تو بر آرد ز سر دشمن گرد گاه تیر تو بر آرد ز بر شیر دمار
3 هیبت تیغ تو و تیر تو دارد شب و روز ملک بر خصم تبه بیشه بر شیر حصار
4 وای آن خصم که در رزم بدو گویی گیر وای آن شیر که در صید بدو گویی دار
1 هر روز مرا عشق نگاری بسر آید در باز کند ناگه و گستاخ در آید
2 ور در بدو سه قفل گران سنگ ببندم ره جوید و چون مورچه از خاک برآید
3 ور شب کنم از خانه بجای دگر آیم او شب کند ازخانه بجای دگر آید
4 جورم ز دل خویشست از عشق چه نالم عشق ار چه درازست هم آخر بسر آید
1 همی تا خسرو غازی خداوند جهان باشد جهان چون ملکش آبادان و چون بختش جوان باشد
2 چنان باشد جهان همواره تا شاه اندران باشد ازیرا کو فرشته ست و فرشته در جنان باشد
3 بهار از عارض خوبش همانا نسبتی دارد که ایدون دلگشا و دلپذیر و دلستان باشد
4 بهار امسال پنداری که از بزمش برون آید که خوب آید چنان چون مهر یکدل دوستان باشد