سرو دیدستم که باشد از فرخی سیستانی قصیده 140
1. سرو دیدستم که باشد رسته اندر بوستان
بوستان هرگز ندیدیم رسته بر سرو روان
...
نتوان کردازین بیش از فرخی سیستانی قصیده 141
1. نتوان کردازین بیش صبوری نتوان
کار از آن شد که توان داشتن این راز نهان
...
همی کند به گل سرخ بر از فرخی سیستانی قصیده 142
1. همی کند به گل سرخ بر بنفشه کمین
همی ستاند سنبل ولایت نسرین
...
ای نیمشب گریخته ز رضوان از فرخی سیستانی قصیده 143
1. ای نیمشب گریخته ز رضوان
وندر شکنج زلف شده پنهان
...
خوشا بهاران کز خرمی از فرخی سیستانی قصیده 144
1. خوشا بهاران کز خرمی و بخت جوان
همی بدیدن روی تو تازه گردد جان
...
مکن ای دوست بما بدنتوان از فرخی سیستانی قصیده 145
1. مکن ای دوست بما بدنتوان کرد چنین
به حدیثی مرو از پیش و بکنجی منشین
...
جشن فریدون خجسته باد از فرخی سیستانی قصیده 146
1. جشن فریدون خجسته باد وهمایون
بر عضد دولت آن بدیل فریدون
...
آن کمر باز کن بتا ز میان از فرخی سیستانی قصیده 147
1. آن کمر باز کن بتا ز میان
زین غم و وسوسه مرا برهان
...
دی چو دیوانه بر آشفت از فرخی سیستانی قصیده 148
1. دی چو دیوانه بر آشفت و به زه کرد کمان
پیش او باز شدن جز به مدارا نتوان
...
همه گره گره است آن دو از فرخی سیستانی قصیده 149
1. همه گره گره است آن دو زلف چین بر چین
گره به غالیه و چین به مشک ناب عجین
...
ای روی نکو! روی سوی از فرخی سیستانی قصیده 150
1. ای روی نکو! روی سوی من کن و بنشین
زنهار ز من دور مدار آن لب شیرین
...