گل بخندید و باغ شد پدرام از فرخی سیستانی قصیده 117
1. گل بخندید و باغ شد پدرام
ای خوشا این جهان بدین هنگام
همی روم سوی معشوق با از فرخی سیستانی قصیده 118
1. همی روم سوی معشوق با بهار بهم
مرا بدین سفر اندر ،چه انده ست و چه غم
ای شهی کز همه شاهان از فرخی سیستانی قصیده 119
1. ای شهی کز همه شاهان چو همی در نگرم
خدمت تست گرامی تر و شایسته ترم
روز خوش گشت و هوا صافی از فرخی سیستانی قصیده 120
1. روز خوش گشت و هوا صافی وگیتی خرم
آبها جاری و می روشن و دلها بی غم
ای ز سیمینه فکنده در از فرخی سیستانی قصیده 121
1. ای ز سیمینه فکنده در بلورینه مدام
هم بساعد چون بلوری هم بتن چون سیم خام
جشن سده و سال نو و ماه از فرخی سیستانی قصیده 122
1. جشن سده و سال نو و ماه محرم
فرخنده کناد ایزد بر خسرو عالم
بنفشه زلف من آن سرو از فرخی سیستانی قصیده 123
1. بنفشه زلف من آن سرو قد سیم اندام
بر من آمد وقت سپیده دم به سلام
کی نشینیم نگارا من از فرخی سیستانی قصیده 124
1. کی نشینیم نگارا من و تو هر دوبهم
کی نهم روی بدان روی و بدان زلف بخم
بفزوده ست بر من خطر از فرخی سیستانی قصیده 125
1. بفزوده ست بر من خطر قیمت سیم
تا بنا گوش ترا دیده ام ای در یتیم
بار بر بست مه روزه وبر از فرخی سیستانی قصیده 126
1. بار بر بست مه روزه وبر کند خیم
مهرگان طبل زد و عید برون برد علم
بر بناگوش تو ای پاکتر از فرخی سیستانی قصیده 127
1. بر بناگوش تو ای پاکتر از در یتیم
سنبل تازه همی بر دمد از صفحه سیم