خدایگان جهان خسرو از فرخی سیستانی قصیده 105
1. خدایگان جهان خسرو بزرگ اورنگ
بر آوردنده نام و فرو برنده ننگ
مرا سلامت روی تو باد از فرخی سیستانی قصیده 106
1. مرا سلامت روی تو باد ای سرهنگ
چه باشدار بسلامت نباشد این دل تنگ
چه فسون ساختند و باز از فرخی سیستانی قصیده 107
1. چه فسون ساختند و باز چه رنگ
آسمان کبود و آب چو زنگ
همی بنفشه دمد گرد روی از فرخی سیستانی قصیده 108
1. همی بنفشه دمد گرد روی آن سرهنگ
همی به آینه چینی اندر آید زنگ
تا گرفتم صنما وصل تو از فرخی سیستانی قصیده 109
1. تا گرفتم صنما وصل تو فرخنده به فال
جز به شادی نسپردم شب و روز ومه و سال
همیشه گفتمی اندر جهان از فرخی سیستانی قصیده 110
1. همیشه گفتمی اندر جهان به حسن و جمال
چو یار من نبود وین حدیث بود محال
عشق نو و یار نوو نوروز از فرخی سیستانی قصیده 111
1. عشق نو و یار نوو نوروز و سر سال
فرخنده کناد ایزد بر میر من این حال
تا خزان تاختن آورد از فرخی سیستانی قصیده 112
1. تا خزان تاختن آورد سوی باد شمال
همچوسرمازده با زلزله گشت آب زلال
بگذرانیدی سپاه از از فرخی سیستانی قصیده 113
1. بگذرانیدی سپاه از رود هایی کز قیاس
ژرف دریا باشد اندر جنب آن هر یک قلیل
مجلس بساز ای بهار پدرام از فرخی سیستانی قصیده 114
1. مجلس بساز ای بهار پدرام
واندر فکن می به یکمنی جام
دوش تا اول سپیده بام از فرخی سیستانی قصیده 115
1. دوش تا اول سپیده بام
می همی خورد می به رطل و به جام
عید عرب گشادبه فرخندگی از فرخی سیستانی قصیده 116
1. عید عرب گشادبه فرخندگی علم
فرخنده باد عید عرب برشه عجم