خدایگان جهان خسرو بزرگ اورنگ از فرخی قصیده 105
1. خدایگان جهان خسرو بزرگ اورنگ
بر آوردنده نام و فرو برنده ننگ
مرا سلامت روی تو باد ای سرهنگ از فرخی قصیده 106
1. مرا سلامت روی تو باد ای سرهنگ
چه باشدار بسلامت نباشد این دل تنگ
چه فسون ساختند و باز چه رنگ از فرخی قصیده 107
1. چه فسون ساختند و باز چه رنگ
آسمان کبود و آب چو زنگ
همی بنفشه دمد گرد روی آن سرهنگ از فرخی قصیده 108
1. همی بنفشه دمد گرد روی آن سرهنگ
همی به آینه چینی اندر آید زنگ
تا گرفتم صنما وصل تو فرخنده به فال از فرخی قصیده 109
1. تا گرفتم صنما وصل تو فرخنده به فال
جز به شادی نسپردم شب و روز ومه و سال
همیشه گفتمی اندر جهان به حسن و جمال از فرخی قصیده 110
1. همیشه گفتمی اندر جهان به حسن و جمال
چو یار من نبود وین حدیث بود محال
عشق نو و یار نوو نوروز و سر سال از فرخی قصیده 111
1. عشق نو و یار نوو نوروز و سر سال
فرخنده کناد ایزد بر میر من این حال
تا خزان تاختن آورد سوی باد شمال از فرخی قصیده 112
1. تا خزان تاختن آورد سوی باد شمال
همچوسرمازده با زلزله گشت آب زلال
بگذرانیدی سپاه از رود هایی کز قیاس از فرخی قصیده 113
1. بگذرانیدی سپاه از رود هایی کز قیاس
ژرف دریا باشد اندر جنب آن هر یک قلیل
مجلس بساز ای بهار پدرام از فرخی قصیده 114
1. مجلس بساز ای بهار پدرام
واندر فکن می به یکمنی جام
دوش تا اول سپیده بام از فرخی قصیده 115
1. دوش تا اول سپیده بام
می همی خورد می به رطل و به جام
عید عرب گشادبه فرخندگی علم از فرخی قصیده 116
1. عید عرب گشادبه فرخندگی علم
فرخنده باد عید عرب برشه عجم