خداوند ما شاه کشور ستان از فرخی قصیده 128
1. خداوند ما شاه کشور ستان
که نامی بدوگشت زاولستان
بزرگی و شرف و قدر و جاه و بخت جوان از فرخی قصیده 129
1. بزرگی و شرف و قدر و جاه و بخت جوان
نیابد ایچکسی جز بمدحت سلطان
بنفشه زلف من آن آفتاب ترکستان از فرخی قصیده 130
1. بنفشه زلف من آن آفتاب ترکستان
همی بنفشه پدید آرد از دو لاله ستان
چه روز افزون و عالی دولتست این دولت سلطان از فرخی قصیده 131
1. چه روز افزون و عالی دولتست این دولت سلطان
که روز افزون بدو گشته ست ملک و ملت و ایمان
ای شهریار بیقرین ، ای پادشاه پاک دین از فرخی قصیده 132
1. ای شهریار بیقرین ، ای پادشاه پاک دین
ای مر ترا داده خدای آسمان ملک زمین
عید فرخ باد بر شاه جهان از فرخی قصیده 133
1. عید فرخ باد بر شاه جهان
جاودانه شادمان و کامران
بگشاد مهرگان در اقبال بر جهان از فرخی قصیده 134
1. بگشاد مهرگان در اقبال بر جهان
فرخنده باد بر ملک شرق مهرگان
جاودان شاد باد شاه جهان از فرخی قصیده 135
1. جاودان شاد باد شاه جهان
دولت او قوی وبخت جوان
ای ندیمان شهریار جهان از فرخی قصیده 136
1. ای ندیمان شهریار جهان
ای بزرگان درگه سلطان
سوسن داری شکفته برمه روشن از فرخی قصیده 137
1. سوسن داری شکفته برمه روشن
بر مه روشن شکفته داری سوسن
گفتم مرا سه بوسه ده ای شمسه بتان از فرخی قصیده 138
1. گفتم مرا سه بوسه ده ای شمسه بتان
گفتا ز حور بوسه نیابی درین جهان
هم از سعادت و اقبال بود و بخت جوان از فرخی قصیده 139
1. هم از سعادت و اقبال بود و بخت جوان
که دل نبستم بر گلستان و لاله ستان