تا پرنیان سبز بورن از فرخی سیستانی قصیده 151
1. تا پرنیان سبز بورن کرد بوستان
با مصمت سپید همی گردد آسمان
...
چو زر شدند رزان، از از فرخی سیستانی قصیده 152
1. چو زر شدند رزان، از چه؟ از نهیب خزان
بکینه گشت خزان، با که؟ باستاک رزان
...
ای برید شاه ایران از از فرخی سیستانی قصیده 153
1. ای برید شاه ایران از کجا رفتی چنین
نامه ها نزد که داری؟ بار کن! بگذار! هین
...
بدان خوشی وبدان نیکویی از فرخی سیستانی قصیده 154
1. بدان خوشی وبدان نیکویی لب و دندان
اگر بجان بتوانی خرید نیست گران
...
میغ بگشاد و دگرباره از فرخی سیستانی قصیده 155
1. میغ بگشاد و دگرباره بیفروخت جهان
روزی آمد که توان داد از آن روز نشان
...
مکن ای ترک مکن قدر چنین از فرخی سیستانی قصیده 156
1. مکن ای ترک مکن قدر چنین روز بدان
چون شد این روز، درین روز رسیدن نتوان
...
آمد آن نو بهار تو به از فرخی سیستانی قصیده 157
1. آمد آن نو بهار تو به شکن
بازگشتی بکرد توبه من
...
نگار من آن لعبت سیمتن از فرخی سیستانی قصیده 158
1. نگار من آن لعبت سیمتن
مه خلخ و آفتاب ختن
...
گفتم گلست یا سمنست از فرخی سیستانی قصیده 159
1. گفتم گلست یا سمنست آن رخ و ذقن
گفتا یکی شکفته گلست و یکی سمن
...
سیه زلف آن سرو سیمین از فرخی سیستانی قصیده 160
1. سیه زلف آن سرو سیمین من
همه تاب و پیچست و بند و شکن
...
اندر آمد به باغ باد از فرخی سیستانی قصیده 161
1. اندر آمد به باغ باد خزان
گرد برگشت گرد شاخ رزان
...
بت من آن به دو رخ چون از فرخی سیستانی قصیده 162
1. بت من آن به دو رخ چون شکفته لاله ستان
چو دید روی مرا روی خویش کرد نهان
...