غزلیات در دیوان اشعار بابافغانی شیرازی

1 تویی مراد دو عالم خرد همین دانست کسی که دید خدا در میان چنین دانست

2 خطا نگر که بیکدم هزار شیشه ی دل شکست زاهد و خود را درست درین دانست

3 هر آنکه دست به دست گره گشایی داد کلید گنج سعادت در آستین دانست

4 به پایه ی شرف آن رند حق شناس رسید که ریگ بادیه را لعل آتشین دانست

1 وقت گلم تمام به آه و فغان گذشت چون بگذرد خزان که بهارم چنان گذشت

2 زین انجمن چه دید که بیرون نمی رود دیوانه یی که از سر کون و مکان گذشت

3 سهلست اگر کنند ز جامی مضایقه با دل شکسته یی که تواند ز جان گذشت

4 بر باد بودی ار نشدی صرف گلرخان این عمر بی بدل که چو آب روان گذشت

1 باده ی صافم خلاص از آب حیوان کرده است فتوی پیر مغان کار من آسان کرده است

2 بارها دل باز آوردم ز دام میفروش تانگه کردم دگر خود را پریشان کرده است

3 ایکه می گویی چرا جانی بجامی می دهی این سخن با ساقی من گو که ارزان کرده است

4 چون به یک ساغر نشاند آتش من ای حکیم بی سرانجامی که در خمخانه طوفان کرده است

1 مجنون راه عشقم و دل هادی منست منشور عاشقی خط آزادی منست

2 آن آتشی که کوه نیاورد تاب آن شبها چراغ و روز گل وادی منست

3 مجنون کجاست تا گله ی دل کنم که او همدرد کهنه ی عدم آبادی منست

4 عشقم کند ز جای اگر بیستون شوم ویران دلی که در پی آبادی منست

1 بیمار عشق را سر و برگ علاج نیست گفتم چنانکه هست حکایت مزاج نیست

2 این دل که در عیار وفا نقد خالصست بر سنگ امتحان زدنش احتیاج نیست

3 جامی که هر شکسته ازان لعل پاره ییست در دست و پا چرا فگنندش زجاج نیست

4 در ذات خویش هستی پروانه هم خوشست هست اینقدر که در بر شمعش رواج نیست

1 این همه شکل خوش دلکش که در گلزار هست خار در چشمم اگر زانها یکی چون یار هست

2 میروم صد بار در گلزار و می آیم برون وز پریشانی نمی دانم که گل در بار هست

3 از تماشای گل ده روزه بلبل را چه سود گر شمارم داغ هجرانش صد آنمقدار هست

4 طاق کسری گل شد و تاج مرصع خاک شد نام عاشق همچنان بر هر درو دیوار هست

1 آنرا که قدم در ره صاحبنظرانست از هرچه کند قطع نظر خیر در آن است

2 خغافل مشو از حال خود ای رند خرابات یعنی نگران باش که بدبین نگران است

3 صد نقش درست آید و کس را نظری نیست چون رفت خطایی همه را چشم بر آنست

4 از طعنه ی بدخواه نرنجیم و لیکن بر دل سخن سنگدلان سخت گرانست

1 مستم اگر باده نیست لعل لب یار هست گو می تلخم مباش شربت دیدار هست

2 ساقی ما بی طلب گر ندهد جرعه یی تشنه لبان را کجا قوت گفتار هست

3 صبح وصالم دمید گلبن عیشم شکفت رخصت چیدن کجاست در دلم این خار هست

4 خواستم از دل نشان داد بتیرم جواب رخنه ی پیکان هنوز در دل افگار هست

1 گشود چاک گریبان که یاسمین اینست نمود ساعد و گفتا در آستین اینست

2 من از حلاوت خطش کنایتی گفتم لبش بخنده در آمد که انگبین اینست

3 نگاه بر شکرش کردم از سر حسرت بغمزه کرد اشارت که در کمین اینست

4 سخن ز صورت چین می گذشت در مجلس کشید زلف ز عارض که نقش چین اینست