آتشکده دلی که درو از بابافغانی شیرازی غزل 108
1. آتشکده دلی که درو منزل تو نیست
بتخانه کعبه یی که درو محمل تو نیست
ای دل بیا که نوبت از بابافغانی شیرازی غزل 109
1. ای دل بیا که نوبت مستی گذشته است
وقت نشاط و باده پرستی گذشته است
ترک من جانب صحرا از بابافغانی شیرازی غزل 110
1. ترک من جانب صحرا پی نخجیر شدست
هر سر موی دگر بر تن من تیر شدست
تا کی بهانه ات بدل از بابافغانی شیرازی غزل 111
1. تا کی بهانه ات بدل بت پرست ماست
ملزم شویم گر نظرت در شکست ماست
دل بیقرار و دولت از بابافغانی شیرازی غزل 112
1. دل بیقرار و دولت دیدار مشکلست
گر خود عنایتی نکنی کار مشکلست
عاشقان را در سر شوریده از بابافغانی شیرازی غزل 113
1. عاشقان را در سر شوریده سودا آتشست
در بدن خون نشتر و در دل سویدا آتشست
باز نقاش خزان طرح از بابافغانی شیرازی غزل 114
1. باز نقاش خزان طرح دگرگون زده است
رنگها ریخته درهم که دم از خون زده است
سرو من زلف پریشان از بابافغانی شیرازی غزل 115
1. سرو من زلف پریشان بر رخ گلگون شکست
بر گل سیراب جعد سنبل مفتون شکست
آه کان ابرو کمان از بابافغانی شیرازی غزل 116
1. آه کان ابرو کمان چشم سیاه از ناز بست
پرده ی نیلوفری بر نرگس غماز بست
ای آنکه همه سوختنت از بابافغانی شیرازی غزل 117
1. ای آنکه همه سوختنت از پی کامست
تا در دل گرمم نرسی کار تو خامست
آمد سحاب و چهره ی از بابافغانی شیرازی غزل 118
1. آمد سحاب و چهره ی گلها ز خواب شست
نیسان دهان غنچه بمشک و گلاب شست
نیست بیرون و درونم از بابافغانی شیرازی غزل 119
1. نیست بیرون و درونم ذره‌ای خالی ز دوست
صورتم آیینهٔ معنی و معنی عین اوست