آتشکده دلی که درو منزل تو نیست از بابافغانی غزل 108
1. آتشکده دلی که درو منزل تو نیست
بتخانه کعبه یی که درو محمل تو نیست
ای دل بیا که نوبت مستی گذشته است از بابافغانی غزل 109
1. ای دل بیا که نوبت مستی گذشته است
وقت نشاط و باده پرستی گذشته است
ترک من جانب صحرا پی نخجیر شدست از بابافغانی غزل 110
1. ترک من جانب صحرا پی نخجیر شدست
هر سر موی دگر بر تن من تیر شدست
تا کی بهانه ات بدل بت پرست ماست از بابافغانی غزل 111
1. تا کی بهانه ات بدل بت پرست ماست
ملزم شویم گر نظرت در شکست ماست
دل بیقرار و دولت دیدار مشکلست از بابافغانی غزل 112
1. دل بیقرار و دولت دیدار مشکلست
گر خود عنایتی نکنی کار مشکلست
عاشقان را در سر شوریده سودا آتشست از بابافغانی غزل 113
1. عاشقان را در سر شوریده سودا آتشست
در بدن خون نشتر و در دل سویدا آتشست
باز نقاش خزان طرح دگرگون زده است از بابافغانی غزل 114
1. باز نقاش خزان طرح دگرگون زده است
رنگها ریخته درهم که دم از خون زده است
سرو من زلف پریشان بر رخ گلگون شکست از بابافغانی غزل 115
1. سرو من زلف پریشان بر رخ گلگون شکست
بر گل سیراب جعد سنبل مفتون شکست
آه کان ابرو کمان چشم سیاه از ناز بست از بابافغانی غزل 116
1. آه کان ابرو کمان چشم سیاه از ناز بست
پرده ی نیلوفری بر نرگس غماز بست
ای آنکه همه سوختنت از پی کامست از بابافغانی غزل 117
1. ای آنکه همه سوختنت از پی کامست
تا در دل گرمم نرسی کار تو خامست
آمد سحاب و چهره ی گلها ز خواب شست از بابافغانی غزل 118
1. آمد سحاب و چهره ی گلها ز خواب شست
نیسان دهان غنچه بمشک و گلاب شست
نیست بیرون و درونم ذره‌ای خالی ز دوست از بابافغانی غزل 119
1. نیست بیرون و درونم ذره‌ای خالی ز دوست
صورتم آیینهٔ معنی و معنی عین اوست