بیگناهم خشم و نازت از بابافغانی شیرازی غزل 132
1. بیگناهم خشم و نازت با من ای خود کام چیست
یک طمع ناکرده زان لب این همه دشنام چیست
غمی دارم ازو سودم از بابافغانی شیرازی غزل 133
1. غمی دارم ازو سودم همینست
فگارم ساخت بهبودم همینست
آه ازین ناز و دلبری از بابافغانی شیرازی غزل 134
1. آه ازین ناز و دلبری که تراست
وین جفا و ستمگری که تراست
دوش آه من سر راهش از بابافغانی شیرازی غزل 135
1. دوش آه من سر راهش برسم داد بست
باز کرد آن حلقه ی زلف و در بیداد بست
از گلم گل‌ها شکفت از بابافغانی شیرازی غزل 136
1. از گلم گل‌ها شکفت و از مزارم لاله خاست
کشت امیدم نگر کز اشک همچون ژاله خاست
خورشید من که رخش از بابافغانی شیرازی غزل 137
1. خورشید من که رخش جفا گرم داشتست
حسنش بر این خیال خطا گرم داشتست
باز با مرغ سحر خوان از بابافغانی شیرازی غزل 138
1. باز با مرغ سحر خوان غنچه عهد تازه بست
دفتر گلرا بعنوان وفا شیرازه بست
اگرچه زشت نماید از بابافغانی شیرازی غزل 139
1. اگرچه زشت نماید بدوستان ستم دوست
جفا کشیم و برویش نیاوریم که نیکوست
دست اجلم بر دل ماتمزده از بابافغانی شیرازی غزل 140
1. دست اجلم بر دل ماتمزده ره بست
عود دلم از دود جگر تار سیه بست
با که گویم اینکه از بابافغانی شیرازی غزل 141
1. با که گویم اینکه در بیخوابیم شب چون گذشت
صحبتم تلخ از جفای آن شکر لب چون گذشت
هر زمان از عشق پاک از بابافغانی شیرازی غزل 142
1. هر زمان از عشق پاک آن شوخ با من خوشترست
بیش خاصیت دهد هرچند می بیغش ترست
سبزی آثار خط گرد از بابافغانی شیرازی غزل 143
1. سبزی آثار خط گرد لب آن ساده بست
این عجب آب زمرد بین که بر بیجاده بست