بابافغانی شیرازی

به زنجیر محبت گردنم در بند خواهد بود

بلا آندل که با وصل تو حاجتمند خواهد بود

امید ما به آن لبهای شکر خند خواهد بود

مکن ابرو ترش تا کی گلاب و قند خواهد بود

کجا از مژده ی قاصد دلم خرسند خواهد بود

همان خون در دل پیر از غم فرزند خواهد بود

مپنداری که تا آخر به یک سوگند خواهد بود

بخواهد خاک شد این خسته هم تا چند خواهد بود

ملامت بشنوی گفتم ز یاران پند خواهد بود