مجنون راه عشقم و دل هادی منست از بابافغانی غزل 84
1. مجنون راه عشقم و دل هادی منست
منشور عاشقی خط آزادی منست
بیمار عشق را سر و برگ علاج نیست از بابافغانی غزل 85
1. بیمار عشق را سر و برگ علاج نیست
گفتم چنانکه هست حکایت مزاج نیست
این همه شکل خوش دلکش که در گلزار هست از بابافغانی غزل 86
1. این همه شکل خوش دلکش که در گلزار هست
خار در چشمم اگر زانها یکی چون یار هست
آنرا که قدم در ره صاحبنظرانست از بابافغانی غزل 87
1. آنرا که قدم در ره صاحبنظرانست
از هرچه کند قطع نظر خیر در آن است
مستم اگر باده نیست لعل لب یار هست از بابافغانی غزل 88
1. مستم اگر باده نیست لعل لب یار هست
گو می تلخم مباش شربت دیدار هست
گشود چاک گریبان که یاسمین اینست از بابافغانی غزل 89
1. گشود چاک گریبان که یاسمین اینست
نمود ساعد و گفتا در آستین اینست
از سرمه، نرگست همه رنگ حنا گرفت از بابافغانی غزل 90
1. از سرمه، نرگست همه رنگ حنا گرفت
در آب و گل کلاله شمیم صبا گرفت
بیمار ترا دیده ی نمناک همانست از بابافغانی غزل 91
1. بیمار ترا دیده ی نمناک همانست
پرهیز مکن کاین نظر پاک همانست
صد شعله ی آه از دل هر گوشه نشین خاست از بابافغانی غزل 92
1. صد شعله ی آه از دل هر گوشه نشین خاست
آه این چه بلا بود که از خانه ی زین خاست
خونین جگران را چه غم از ناز و نعیمست از بابافغانی غزل 93
1. خونین جگران را چه غم از ناز و نعیمست
عاشق که بود جرعه کش دوست ندیمست
دیوانه ی ترا هوس گشت باغ نیست از بابافغانی غزل 94
1. دیوانه ی ترا هوس گشت باغ نیست
در گلشنم مخوان که مرا این دماغ نیست
شبانه می زده یی ماه من چنین پیداست از بابافغانی غزل 95
1. شبانه می زده یی ماه من چنین پیداست
نشان باده ات از لعل آتشین پیداست