گر بگویم به تو ای از بابافغانی شیرازی غزل 538
1. گر بگویم به تو ای مه که چه زیبندهٔ نازی
رخ بر افروزی و از عشوه و نازم بگدازی
شب چون روم ز منزل از بابافغانی شیرازی غزل 539
1. شب چون روم ز منزل آن ماه خرگهی
از دیده سیل اشک نهد رو بهمرهی
نکشم سر از وفایت از بابافغانی شیرازی غزل 540
1. نکشم سر از وفایت بجفا و ناز و بازی
من و جلوهای نازت که تو خود برای نازی
دلا زین آستان درد از بابافغانی شیرازی غزل 541
1. دلا زین آستان درد دل خود بردنم اولی
چو یار از بودن من نیست راضی مردنم اولی
تویی که هیچ گرفتی از بابافغانی شیرازی غزل 542
1. تویی که هیچ گرفتی گل و شراب کسی
مدام خنده زدی بر دل کباب کسی
تا نباشد دولتی روی از بابافغانی شیرازی غزل 543
1. تا نباشد دولتی روی تو چون بیند کسی
چشمهٔ حیوان کجا بی‌رهنمون بیند کسی
نام دل بردی و جان از بابافغانی شیرازی غزل 544
1. نام دل بردی و جان ناتوانم سوختی
این حکایت باز گو دیگر که جانم سوختی
شب چو شاخ ارغوان از بابافغانی شیرازی غزل 545
1. شب چو شاخ ارغوان یکتا قبا می‌آمدی
آنچنان پُرحال و رنگین از کجا می‌آمدی
دوش از طرف گلستان از بابافغانی شیرازی غزل 546
1. دوش از طرف گلستان مست و غلتان آمدی
گرچه ما را کشتی اما خوشتر از جان آمدی
چنان شد گریهٔ من از بابافغانی شیرازی غزل 547
1. چنان شد گریهٔ من در فراق لاله‌رخساری
که چندین چشمهٔ خون سر زد از هر طرف گلزاری
ای رقیب آندم که بر از بابافغانی شیرازی غزل 548
1. ای رقیب آندم که بر کف تیغ بیدادش دهی
از من سرگشته بهر امتحان یادش دهی
از او قاصد بخشم آمد از بابافغانی شیرازی غزل 549
1. از او قاصد بخشم آمد به من یارست پنداری
ز مرگم می دهد پیغام غمخوارست پنداری