بتو حال خود چه گویم که تو خود شنیده باشی از بابافغانی غزل 550
1. بتو حال خود چه گویم که تو خود شنیده باشی
غم دل عیان نسازم که بدان رسیده باشی
چه شد کز صحبت یاران چنین رنجیده می‌آیی از بابافغانی غزل 551
1. چه شد کز صحبت یاران چنین رنجیده می‌آیی
ز گلزاری که می‌رفتی گلی ناچیده می‌آیی
یاد داری که دلم را بجفا خون کردی از بابافغانی غزل 552
1. یاد داری که دلم را بجفا خون کردی
مست بودی چه بجان من مجنون کردی
بنشین و از میان کمر فتنه را گشای از بابافغانی غزل 553
1. بنشین و از میان کمر فتنه را گشای
تا جان تشنه را دهم آبی قبا گشای
سرم ای بخت در جولانگه صید افگنی دادی از بابافغانی غزل 554
1. سرم ای بخت در جولانگه صید افگنی دادی
دگر هر تار موی من بدست دشمنی دادی
چه سان گویم که شب سرخوش کجا ای ماه می‌رفتی از بابافغانی غزل 555
1. چه سان گویم که شب سرخوش کجا ای ماه می‌رفتی
چه سان غافل به گفتار رقیب از راه می‌رفتی
گه گه بجور از عاشی ای شوخ بیزارم کنی از بابافغانی غزل 556
1. گه گه بجور از عاشی ای شوخ بیزارم کنی
بازم نمایی عشوه یی وز نو گرفتارم کنی
ای بکرشمه هر زمان گلبن باغ دیگری از بابافغانی غزل 557
1. ای بکرشمه هر زمان گلبن باغ دیگری
من شده کوه درد و تو لاله ی راغ دیگری
چه بد گفتم که خونم زین جواب تلخ می‌ریزی از بابافغانی غزل 558
1. چه بد گفتم که خونم زین جواب تلخ می‌ریزی
شکر داری و در جامم شراب تلخ می‌ریزی
می خواه اضطراب برای چه می کنی از بابافغانی غزل 559
1. می خواه اضطراب برای چه می کنی
جامی بکش حجاب برای چه می کنی
ای صبا منع گرفتاری بلبل می‌کنی از بابافغانی غزل 560
1. ای صبا منع گرفتاری بلبل می‌کنی
با وجود آنکه می‌دانی تغافل می‌کنی
از گریه سوختیم و تو آهی نمی کنی از بابافغانی غزل 561
1. از گریه سوختیم و تو آهی نمی کنی
در آب و آتشیم و نگاهی نمی کنی