بتو حال خود چه گویم از بابافغانی شیرازی غزل 550
1. بتو حال خود چه گویم که تو خود شنیده باشی
غم دل عیان نسازم که بدان رسیده باشی
چه شد کز صحبت یاران از بابافغانی شیرازی غزل 551
1. چه شد کز صحبت یاران چنین رنجیده می‌آیی
ز گلزاری که می‌رفتی گلی ناچیده می‌آیی
یاد داری که دلم را از بابافغانی شیرازی غزل 552
1. یاد داری که دلم را بجفا خون کردی
مست بودی چه بجان من مجنون کردی
بنشین و از میان کمر از بابافغانی شیرازی غزل 553
1. بنشین و از میان کمر فتنه را گشای
تا جان تشنه را دهم آبی قبا گشای
سرم ای بخت در جولانگه از بابافغانی شیرازی غزل 554
1. سرم ای بخت در جولانگه صید افگنی دادی
دگر هر تار موی من بدست دشمنی دادی
چه سان گویم که شب از بابافغانی شیرازی غزل 555
1. چه سان گویم که شب سرخوش کجا ای ماه می‌رفتی
چه سان غافل به گفتار رقیب از راه می‌رفتی
گه گه بجور از عاشی از بابافغانی شیرازی غزل 556
1. گه گه بجور از عاشی ای شوخ بیزارم کنی
بازم نمایی عشوه یی وز نو گرفتارم کنی
ای بکرشمه هر زمان از بابافغانی شیرازی غزل 557
1. ای بکرشمه هر زمان گلبن باغ دیگری
من شده کوه درد و تو لاله ی راغ دیگری
چه بد گفتم که خونم از بابافغانی شیرازی غزل 558
1. چه بد گفتم که خونم زین جواب تلخ می‌ریزی
شکر داری و در جامم شراب تلخ می‌ریزی
می خواه اضطراب برای از بابافغانی شیرازی غزل 559
1. می خواه اضطراب برای چه می کنی
جامی بکش حجاب برای چه می کنی
ای صبا منع گرفتاری از بابافغانی شیرازی غزل 560
1. ای صبا منع گرفتاری بلبل می‌کنی
با وجود آنکه می‌دانی تغافل می‌کنی
از گریه سوختیم و از بابافغانی شیرازی غزل 561
1. از گریه سوختیم و تو آهی نمی کنی
در آب و آتشیم و نگاهی نمی کنی