چو در فسانه لبت شهد بر شکر بسته از بابافغانی غزل 502
1. چو در فسانه لبت شهد بر شکر بسته
هزار نکته ی شیرین بیکدگر بسته
نخل قدت که از چمن جان برآمده از بابافغانی غزل 503
1. نخل قدت که از چمن جان برآمده
شاخ گلی بصورت انسان برآمده
ز دورت بینم و پوشم نر از غیرت دیده از بابافغانی غزل 504
1. ز دورت بینم و پوشم نر از غیرت دیده
بچشم دل کنم نظاره یی بی منت دیده
باز آن مه در سمند ناز در جولان شده از بابافغانی غزل 505
1. باز آن مه در سمند ناز در جولان شده
فتنه را سر کرده و سر فتنه ی دوران شده
خوش آن حالت که بگشایی ز خواب سرخوشی دیده از بابافغانی غزل 506
1. خوش آن حالت که بگشایی ز خواب سرخوشی دیده
نگاهی سوی مشتاقان کنی از دیده دزدیده
رسید از سفر آن ماه و چهره تاب گرفته از بابافغانی غزل 507
1. رسید از سفر آن ماه و چهره تاب گرفته
چو برگ لاله رخش رنگ آفتاب گرفته
عمریست کز سر ما میل مراد رفته از بابافغانی غزل 508
1. عمریست کز سر ما میل مراد رفته
شادی و کامرانی ما را زیاد رفته
نه خیال غنچه بندم نه به گل کنم نظاره از بابافغانی غزل 509
1. نه خیال غنچه بندم نه به گل کنم نظاره
که مرا دلی فگار و جگریست پاره پاره
جان شهید عشق بجانان سپرده به از بابافغانی غزل 510
1. جان شهید عشق بجانان سپرده به
هر زنده یی که کشته او نیست مرده به
ایدل متاع جان بخرابات برده به از بابافغانی غزل 511
1. ایدل متاع جان بخرابات برده به
نقد خرد بساقی باقی سپرده به
از ما رموز غنچه ی لعلت نهفته به از بابافغانی غزل 512
1. از ما رموز غنچه ی لعلت نهفته به
این راز سر بمهر بهر کس نگفته به
بر صید زخم خورده دویدن چه فایده از بابافغانی غزل 513
1. بر صید زخم خورده دویدن چه فایده
بسمل شدیم تیغ کشیدن چه فایده