بهارست ای سرشک دیدهٔ من رو به صحرا کن از بابافغانی غزل 479
1. بهارست ای سرشک دیدهٔ من رو به صحرا کن
برای لاله‌رویان برگ سبزی چند پیدا کن
مرو ای همنشین بیرون نگه در آتش من کن از بابافغانی غزل 480
1. مرو ای همنشین بیرون نگه در آتش من کن
چراغ گلخن از داغ دل دیوانه روشن کن
فصل خزان گذشت و رخ زرد من همان از بابافغانی غزل 481
1. فصل خزان گذشت و رخ زرد من همان
بلبل ز ناله ماند و دم سرد من همان
بیا بشیر و بکنعانیان سلام رسان از بابافغانی غزل 482
1. بیا بشیر و بکنعانیان سلام رسان
ز بزم وصل بیت الحزن پیام رسان
تا کی دل از هوا شنود بوی پیرهن از بابافغانی غزل 483
1. تا کی دل از هوا شنود بوی پیرهن
پیش آی، کز قبا شنود بوی پیرهن
چشم من از نظارهٔ آن زلف مشک‌بو از بابافغانی غزل 484
1. چشم من از نظارهٔ آن زلف مشک‌بو
چون نافهٔ تری‌ست که خون می‌چکد از او
ای ز سحر غمزه پنهان فتنه در ابروی تو از بابافغانی غزل 485
1. ای ز سحر غمزه پنهان فتنه در ابروی تو
فتنه را در گوش دارد عشوه ی جادوی تو
دارم دلی هوای بسی خوبرو درو از بابافغانی غزل 486
1. دارم دلی هوای بسی خوبرو درو
یکقطره خون گرم و هزار آرزو درو
ای مست ناز از دل ما بیخبر مشو از بابافغانی غزل 487
1. ای مست ناز از دل ما بیخبر مشو
نا آزموده منکر اهل نظر مشو
عرق چکیده ز رویش ز آفتاب فرو از بابافغانی غزل 488
1. عرق چکیده ز رویش ز آفتاب فرو
چنانکه از ورق گل چکد گلاب فرو
چشم گریانم که می‌گردد ز شوقت خون در او از بابافغانی غزل 489
1. چشم گریانم که می‌گردد ز شوقت خون در او
جا ندارد جز خیال آن لب میگون در او
خط مشگین چیست گرد عارض گلگون او از بابافغانی غزل 490
1. خط مشگین چیست گرد عارض گلگون او
شاه بیت دفتر حسن و وفا مضمون او