بهارست ای سرشک دیدهٔ از بابافغانی شیرازی غزل 479
1. بهارست ای سرشک دیدهٔ من رو به صحرا کن
برای لاله‌رویان برگ سبزی چند پیدا کن
مرو ای همنشین بیرون از بابافغانی شیرازی غزل 480
1. مرو ای همنشین بیرون نگه در آتش من کن
چراغ گلخن از داغ دل دیوانه روشن کن
فصل خزان گذشت و رخ از بابافغانی شیرازی غزل 481
1. فصل خزان گذشت و رخ زرد من همان
بلبل ز ناله ماند و دم سرد من همان
بیا بشیر و بکنعانیان از بابافغانی شیرازی غزل 482
1. بیا بشیر و بکنعانیان سلام رسان
ز بزم وصل بیت الحزن پیام رسان
تا کی دل از هوا شنود از بابافغانی شیرازی غزل 483
1. تا کی دل از هوا شنود بوی پیرهن
پیش آی، کز قبا شنود بوی پیرهن
چشم من از نظارهٔ از بابافغانی شیرازی غزل 484
1. چشم من از نظارهٔ آن زلف مشک‌بو
چون نافهٔ تری‌ست که خون می‌چکد از او
ای ز سحر غمزه پنهان از بابافغانی شیرازی غزل 485
1. ای ز سحر غمزه پنهان فتنه در ابروی تو
فتنه را در گوش دارد عشوه ی جادوی تو
دارم دلی هوای بسی از بابافغانی شیرازی غزل 486
1. دارم دلی هوای بسی خوبرو درو
یکقطره خون گرم و هزار آرزو درو
ای مست ناز از دل ما از بابافغانی شیرازی غزل 487
1. ای مست ناز از دل ما بیخبر مشو
نا آزموده منکر اهل نظر مشو
عرق چکیده ز رویش از بابافغانی شیرازی غزل 488
1. عرق چکیده ز رویش ز آفتاب فرو
چنانکه از ورق گل چکد گلاب فرو
چشم گریانم که می‌گردد از بابافغانی شیرازی غزل 489
1. چشم گریانم که می‌گردد ز شوقت خون در او
جا ندارد جز خیال آن لب میگون در او
خط مشگین چیست گرد از بابافغانی شیرازی غزل 490
1. خط مشگین چیست گرد عارض گلگون او
شاه بیت دفتر حسن و وفا مضمون او