نخواهد گشت خالی ساغر از بابافغانی شیرازی غزل 37
1. نخواهد گشت خالی ساغر می شادکامان را
چنین مگذار لب تشنه شکست افتاده خامان را
دارد زبون بتیغ زبان از بابافغانی شیرازی غزل 38
1. دارد زبون بتیغ زبان طعنه گو مرا
بستان بخیر ای اجل از دست او مرا
هرگز نظر به کام نیالوده‌ایم از بابافغانی شیرازی غزل 39
1. هرگز نظر به کام نیالوده‌ایم ما
فارغ نشین حسود که آسوده‌ایم ما
ای بر دلم ز وعدهٔ خام از بابافغانی شیرازی غزل 40
1. ای بر دلم ز وعدهٔ خام تو داغ‌ها
شب‌ها در انتظار تو سوزم چراغ‌ها
چندم خراشی از سخن از بابافغانی شیرازی غزل 41
1. چندم خراشی از سخن تلخ سینه را
آزار تا کی این دل چون آبگینه را
مدامت چهره گلگون از بابافغانی شیرازی غزل 42
1. مدامت چهره گلگون از شراب لاله گون بادا
ترا خوبی و ما را گرمی مهرت فزون بادا
بسوز ای شمع خوبان از بابافغانی شیرازی غزل 43
1. بسوز ای شمع خوبان عاشق دیوانهٔ خود را
مشرف کن به تشریف بقا پروانهٔ خود را
خدا را صاف کن با ما از بابافغانی شیرازی غزل 44
1. خدا را صاف کن با ما دل بی‌کینهٔ خود را
مدار از خاکساران در غبار آیینهٔ خود را
آه کامشب دیده‌ام از بابافغانی شیرازی غزل 45
1. آه کامشب دیده‌ام خوابی که می‌سوزد مرا
خورده‌ام جایی می نابی که می‌سوزد مرا
بر دل فزود خال تو داغی از بابافغانی شیرازی غزل 46
1. بر دل فزود خال تو داغی دگر مرا
افروخت از رخ تو چراغی دگر مرا
خراش سینه شد امروز از بابافغانی شیرازی غزل 47
1. خراش سینه شد امروز عیش دینهٔ ما
چه سنگ بود که آمد بر آبگینهٔ ما
زهی سرسبزی از سرو از بابافغانی شیرازی غزل 48
1. زهی سرسبزی از سرو بلندت تاج شاهی را
فروغ از لمعه ی مهر رخت شمع الهی را