آه کز هجر تو شب‌ها از بابافغانی شیرازی غزل 419
1. آه کز هجر تو شب‌ها باده خون دانسته‌ام
خورده‌ام خون و شراب لاله‌گون دانسته‌ام
ما نقد جان بگوشه از بابافغانی شیرازی غزل 420
1. ما نقد جان بگوشه ی میخانه برده ایم
دل را بچشم و غمزه ی ساقی سپرده ایم
رفتیم و هر چه بود از بابافغانی شیرازی غزل 421
1. رفتیم و هر چه بود بعالم گذاشتیم
دنیا و محنتش همه با هم گذاشتیم
بیا که پیش تو ای سرو از بابافغانی شیرازی غزل 422
1. بیا که پیش تو ای سرو گلعذار بمیرم
بهر کرشمه و نازت هزار بار بمیرم
ما سینه را ز جور تو از بابافغانی شیرازی غزل 423
1. ما سینه را ز جور تو غافل شکافتیم
آهی زدیم و آبله ی دل شکافتیم
شب آه و ناله از دل از بابافغانی شیرازی غزل 424
1. شب آه و ناله از دل غمناک می زدم
برق فنا بخرمن افلاک می زدم
هر دم آرایش آن عارض از بابافغانی شیرازی غزل 425
1. هر دم آرایش آن عارض چون گل کشدم
گه در گوش گهی رشته ی کاکل کشدم
ز شوق آنکه خواند از بابافغانی شیرازی غزل 426
1. ز شوق آنکه خواند نامه ام را آنچنان شادم
که در وقت نوشتن می رود نام خود از یادم
جدا از آن شاخ گل صد از بابافغانی شیرازی غزل 427
1. جدا از آن شاخ گل صد داغ حسرت زین چمن بردم
همین گلها شکفت از عشق او رنجی که من بردم
غمت خوردم که روزی از بابافغانی شیرازی غزل 428
1. غمت خوردم که روزی با تو چون گل هم‌نفس باشم
نه چون وقت گل آید در شمار خار و خس باشم
روز نوروزست و دل از بابافغانی شیرازی غزل 429
1. روز نوروزست و دل درد تو دارد سوز هم
وه که می سوزم بدرد و داغت این نوروز هم
هر زمان با خود خیال از بابافغانی شیرازی غزل 430
1. هر زمان با خود خیال آن رخ گلگون کنم
آرزوی دیدن رویت بدل افزون کنم