من آشفته هم در خواب از بابافغانی شیرازی غزل 395
1. من آشفته هم در خواب مستی کاش می مردم
که روز از مستی شب این همه خجلت نمی بردم
هر دم اندیشه ی ان از بابافغانی شیرازی غزل 396
1. هر دم اندیشه ی ان شوخ ستمکاره کنم
صورت او بخیال آرم و نظاره کنم
بس بینوا ز ساقی خود از بابافغانی شیرازی غزل 397
1. بس بینوا ز ساقی خود دور مانده ام
از سر شراب رفته و مخمور مانده ام
تا بکی در کنج خلوت از بابافغانی شیرازی غزل 398
1. تا بکی در کنج خلوت گرد بیحاصل خوریم
خیز تا این سجده ها در سایه سروی بریم
قدح بیار که من خانه از بابافغانی شیرازی غزل 399
1. قدح بیار که من خانه سوز و دیر پرستم
ز جام جرعه چه خیزد سرقرابه شکستم
سحر ز میکده گریان از بابافغانی شیرازی غزل 400
1. سحر ز میکده گریان و دردناک شدم
براه دوست فتادم چو اشک و خاک شدم
رفتیم و گرد هستی از بابافغانی شیرازی غزل 401
1. رفتیم و گرد هستی از کوی یار بردیم
داغ دل بلا جو زین لاله زار بردیم
مست گشتم سر ز قید از بابافغانی شیرازی غزل 402
1. مست گشتم سر ز قید هوشیاران می‌برم
رخت خویش از پهلوی پرهیزگاران می‌برم
ما نخل خرد از بن و از بابافغانی شیرازی غزل 403
1. ما نخل خرد از بن و پیوند شکستیم
آشوب جنون تند شد و بند شکستیم
ما بهر ساقیان دل از بابافغانی شیرازی غزل 404
1. ما بهر ساقیان دل فرزانه سوختیم
مجموعه ی خیال بمیخانه سوختیم
رفتم ز کوی تو، چو از بابافغانی شیرازی غزل 405
1. رفتم ز کوی تو، چو مقامی نداشتم
دل برگرفتم از تو، چو کامی نداشتم
لب از می شسته وز آب از بابافغانی شیرازی غزل 406
1. لب از می شسته وز آب لطافت روی چون گل هم
به خون دردمندان تاب داده زلف و کاکل هم