من آشفته هم در خواب مستی کاش می مردم از بابافغانی غزل 395
1. من آشفته هم در خواب مستی کاش می مردم
که روز از مستی شب این همه خجلت نمی بردم
هر دم اندیشه ی ان شوخ ستمکاره کنم از بابافغانی غزل 396
1. هر دم اندیشه ی ان شوخ ستمکاره کنم
صورت او بخیال آرم و نظاره کنم
بس بینوا ز ساقی خود دور مانده ام از بابافغانی غزل 397
1. بس بینوا ز ساقی خود دور مانده ام
از سر شراب رفته و مخمور مانده ام
تا بکی در کنج خلوت گرد بیحاصل خوریم از بابافغانی غزل 398
1. تا بکی در کنج خلوت گرد بیحاصل خوریم
خیز تا این سجده ها در سایه سروی بریم
قدح بیار که من خانه سوز و دیر پرستم از بابافغانی غزل 399
1. قدح بیار که من خانه سوز و دیر پرستم
ز جام جرعه چه خیزد سرقرابه شکستم
سحر ز میکده گریان و دردناک شدم از بابافغانی غزل 400
1. سحر ز میکده گریان و دردناک شدم
براه دوست فتادم چو اشک و خاک شدم
رفتیم و گرد هستی از کوی یار بردیم از بابافغانی غزل 401
1. رفتیم و گرد هستی از کوی یار بردیم
داغ دل بلا جو زین لاله زار بردیم
مست گشتم سر ز قید هوشیاران می‌برم از بابافغانی غزل 402
1. مست گشتم سر ز قید هوشیاران می‌برم
رخت خویش از پهلوی پرهیزگاران می‌برم
ما نخل خرد از بن و پیوند شکستیم از بابافغانی غزل 403
1. ما نخل خرد از بن و پیوند شکستیم
آشوب جنون تند شد و بند شکستیم
ما بهر ساقیان دل فرزانه سوختیم از بابافغانی غزل 404
1. ما بهر ساقیان دل فرزانه سوختیم
مجموعه ی خیال بمیخانه سوختیم
رفتم ز کوی تو، چو مقامی نداشتم از بابافغانی غزل 405
1. رفتم ز کوی تو، چو مقامی نداشتم
دل برگرفتم از تو، چو کامی نداشتم
لب از می شسته وز آب لطافت روی چون گل هم از بابافغانی غزل 406
1. لب از می شسته وز آب لطافت روی چون گل هم
به خون دردمندان تاب داده زلف و کاکل هم