محروم باد چشم من از گلشن وصال از بابافغانی غزل 371
1. محروم باد چشم من از گلشن وصال
گر بگذرد بهار و گلم بیتو در خیال
سروت که لاله رنگ شد از باده ی زلال از بابافغانی غزل 372
1. سروت که لاله رنگ شد از باده ی زلال
طوفان آتشست عیان در قبای آل
ای فروغ جوهر حسنت برون از خط و خال از بابافغانی غزل 373
1. ای فروغ جوهر حسنت برون از خط و خال
معنیی داری که نتوان صورتش بستن خیال
خوبان دل غمناک ندانند چه حاصل از بابافغانی غزل 374
1. خوبان دل غمناک ندانند چه حاصل
درد جگر چاک ندانند چه حاصل
دلم صد پاره و نقش تو در هر پاره‌ای دارم از بابافغانی غزل 375
1. دلم صد پاره و نقش تو در هر پاره‌ای دارم
ز چاک سینه در هر پاره‌ای نظاره‌ای دارم
عشقم بلای جان شد، آن لعل آتشین هم از بابافغانی غزل 376
1. عشقم بلای جان شد، آن لعل آتشین هم
تلخست باده بر من، نیشست انگبین هم
پروانه یی که رنجد از درد و داغ مردم از بابافغانی غزل 377
1. پروانه یی که رنجد از درد و داغ مردم
باید که پر نگردد گرد چراغ مردم
چند گردیم درین دیر کهن پیر شدیم از بابافغانی غزل 378
1. چند گردیم درین دیر کهن پیر شدیم
آنقدر بیهده گشتیم که دلگیر شدیم
زبان در ذکر و در دل نقش زلف یار می بندم از بابافغانی غزل 379
1. زبان در ذکر و در دل نقش زلف یار می بندم
مسلمانی اگر اینست من زنار می بندم
شود در گلشنم دل چاک و در مجلس جگر خون هم از بابافغانی غزل 380
1. شود در گلشنم دل چاک و در مجلس جگر خون هم
فغان از اختر بد حال و از بخت دگرگون هم
ز رشک همدمانش بس که جوشد هر نفس خونم از بابافغانی غزل 381
1. ز رشک همدمانش بس که جوشد هر نفس خونم
برند از انجمن هرشب چو شمع کشته بیرونم
از کوی تو چون باد بر آشفتم و رفتم از بابافغانی غزل 382
1. از کوی تو چون باد بر آشفتم و رفتم
گردی ز دل مدعیان رفتم و رفتم