محروم باد چشم من از بابافغانی شیرازی غزل 371
1. محروم باد چشم من از گلشن وصال
گر بگذرد بهار و گلم بیتو در خیال
سروت که لاله رنگ از بابافغانی شیرازی غزل 372
1. سروت که لاله رنگ شد از باده ی زلال
طوفان آتشست عیان در قبای آل
ای فروغ جوهر حسنت از بابافغانی شیرازی غزل 373
1. ای فروغ جوهر حسنت برون از خط و خال
معنیی داری که نتوان صورتش بستن خیال
خوبان دل غمناک ندانند از بابافغانی شیرازی غزل 374
1. خوبان دل غمناک ندانند چه حاصل
درد جگر چاک ندانند چه حاصل
دلم صد پاره و نقش از بابافغانی شیرازی غزل 375
1. دلم صد پاره و نقش تو در هر پاره‌ای دارم
ز چاک سینه در هر پاره‌ای نظاره‌ای دارم
عشقم بلای جان شد، از بابافغانی شیرازی غزل 376
1. عشقم بلای جان شد، آن لعل آتشین هم
تلخست باده بر من، نیشست انگبین هم
پروانه یی که رنجد از بابافغانی شیرازی غزل 377
1. پروانه یی که رنجد از درد و داغ مردم
باید که پر نگردد گرد چراغ مردم
چند گردیم درین دیر از بابافغانی شیرازی غزل 378
1. چند گردیم درین دیر کهن پیر شدیم
آنقدر بیهده گشتیم که دلگیر شدیم
زبان در ذکر و در دل از بابافغانی شیرازی غزل 379
1. زبان در ذکر و در دل نقش زلف یار می بندم
مسلمانی اگر اینست من زنار می بندم
شود در گلشنم دل چاک از بابافغانی شیرازی غزل 380
1. شود در گلشنم دل چاک و در مجلس جگر خون هم
فغان از اختر بد حال و از بخت دگرگون هم
ز رشک همدمانش بس از بابافغانی شیرازی غزل 381
1. ز رشک همدمانش بس که جوشد هر نفس خونم
برند از انجمن هرشب چو شمع کشته بیرونم
از کوی تو چون باد از بابافغانی شیرازی غزل 382
1. از کوی تو چون باد بر آشفتم و رفتم
گردی ز دل مدعیان رفتم و رفتم