گر من ز شوق یار فرستم از بابافغانی شیرازی غزل 359
1. گر من ز شوق یار فرستم بیار خط
یکحرف ازان ادا نشود در هزار خط
ترک یاری کردی از از بابافغانی شیرازی غزل 360
1. ترک یاری کردی از وصل تو یاران را چه حظ
دشمن احباب گشتی دوستداران را چه حظ
امشب از آهم مشو گرم از بابافغانی شیرازی غزل 361
1. امشب از آهم مشو گرم و مسوزانم چو شمع
ساعتی بنشین که در بزم تو مهمانم چو شمع
تا بکی خندیدن و دل از بابافغانی شیرازی غزل 362
1. تا بکی خندیدن و دل گرمی افزودن چو شمع
آب دندان گشتن و آتش زبان بودن چو شمع
میگدازم دیده تا از بابافغانی شیرازی غزل 363
1. میگدازم دیده تا یکروزه موجودم چو شمع
می رسد بر اوج گردون هر نفس دودم چو شمع
مرا که تیره شد از از بابافغانی شیرازی غزل 364
1. مرا که تیره شد از کثرت گناه چراغ
چه سود آنکه درآرم بپیشگاه چراغ
ای فتنه ی جمالت روی از بابافغانی شیرازی غزل 365
1. ای فتنه ی جمالت روی چو ماه یوسف
نیرنگ ساز خالت چشم سیاه یوسف
خرم شبی که گردد معشوق از بابافغانی شیرازی غزل 366
1. خرم شبی که گردد معشوق یار عاشق
مست آید و گذارد سر در کنار عاشق
جانم افگارست و تن از بابافغانی شیرازی غزل 367
1. جانم افگارست و تن بیمار و دل خون از فراق
هر نفس دردیست بر درد من افزون از فراق
یارم اگر بمهر کشد از بابافغانی شیرازی غزل 368
1. یارم اگر بمهر کشد یا بکین چه باک
من کشته ی ملامت و دردم ازین چه باک
تا کی روم ز کوی تو از بابافغانی شیرازی غزل 369
1. تا کی روم ز کوی تو غمگین و دردناک
در دیده آب گشته و بر رخ نشسته خاک
دارم ز پسته ی تو بدل از بابافغانی شیرازی غزل 370
1. دارم ز پسته ی تو بدل آتشین نمک
بستان که کس ندیده کبابی بدین نمک