گر من ز شوق یار فرستم بیار خط از بابافغانی غزل 359
1. گر من ز شوق یار فرستم بیار خط
یکحرف ازان ادا نشود در هزار خط
ترک یاری کردی از وصل تو یاران را چه حظ از بابافغانی غزل 360
1. ترک یاری کردی از وصل تو یاران را چه حظ
دشمن احباب گشتی دوستداران را چه حظ
امشب از آهم مشو گرم و مسوزانم چو شمع از بابافغانی غزل 361
1. امشب از آهم مشو گرم و مسوزانم چو شمع
ساعتی بنشین که در بزم تو مهمانم چو شمع
تا بکی خندیدن و دل گرمی افزودن چو شمع از بابافغانی غزل 362
1. تا بکی خندیدن و دل گرمی افزودن چو شمع
آب دندان گشتن و آتش زبان بودن چو شمع
میگدازم دیده تا یکروزه موجودم چو شمع از بابافغانی غزل 363
1. میگدازم دیده تا یکروزه موجودم چو شمع
می رسد بر اوج گردون هر نفس دودم چو شمع
مرا که تیره شد از کثرت گناه چراغ از بابافغانی غزل 364
1. مرا که تیره شد از کثرت گناه چراغ
چه سود آنکه درآرم بپیشگاه چراغ
ای فتنه ی جمالت روی چو ماه یوسف از بابافغانی غزل 365
1. ای فتنه ی جمالت روی چو ماه یوسف
نیرنگ ساز خالت چشم سیاه یوسف
خرم شبی که گردد معشوق یار عاشق از بابافغانی غزل 366
1. خرم شبی که گردد معشوق یار عاشق
مست آید و گذارد سر در کنار عاشق
جانم افگارست و تن بیمار و دل خون از فراق از بابافغانی غزل 367
1. جانم افگارست و تن بیمار و دل خون از فراق
هر نفس دردیست بر درد من افزون از فراق
یارم اگر بمهر کشد یا بکین چه باک از بابافغانی غزل 368
1. یارم اگر بمهر کشد یا بکین چه باک
من کشته ی ملامت و دردم ازین چه باک
تا کی روم ز کوی تو غمگین و دردناک از بابافغانی غزل 369
1. تا کی روم ز کوی تو غمگین و دردناک
در دیده آب گشته و بر رخ نشسته خاک
دارم ز پسته ی تو بدل آتشین نمک از بابافغانی غزل 370
1. دارم ز پسته ی تو بدل آتشین نمک
بستان که کس ندیده کبابی بدین نمک