دلم روانشد و جان هم ره سفر گیرد از بابافغانی غزل 264
1. دلم روانشد و جان هم ره سفر گیرد
که از مسافر ره دور من خبر گیرد
چو رو از جانب صید آن شکارانداز می‌تابد از بابافغانی غزل 265
1. چو رو از جانب صید آن شکارانداز می‌تابد
عنان می‌افگند بر من ز ناز و باز می‌تابد
هر آنچ از صورت و معنی بر اهل راز می تابد از بابافغانی غزل 266
1. هر آنچ از صورت و معنی بر اهل راز می تابد
تمام از گوشه ی آن نرگس غماز می تابد
مرا یاد تو هر دم آتشی در دل برافروزد از بابافغانی غزل 267
1. مرا یاد تو هر دم آتشی در دل برافروزد
نگشته شعله از یکجا بجای دیگر افروزد
مرا هر روز بیتو صد غم جانسوز پیش آید از بابافغانی غزل 268
1. مرا هر روز بیتو صد غم جانسوز پیش آید
الهی دشمن جان ترا این روز پیش آید
زبان بوصف جمال تو بر نمی آید از بابافغانی غزل 269
1. زبان بوصف جمال تو بر نمی آید
که خوبی تو بتقریر در نمی آید
سری که در قدم سرو سرفراز تو باشد از بابافغانی غزل 270
1. سری که در قدم سرو سرفراز تو باشد
در اوج سلطنت از جلوه های ناز تو باشد
دوش آن پری ز دام رقیبان رمیده بود از بابافغانی غزل 271
1. دوش آن پری ز دام رقیبان رمیده بود
صید کمند ما شده آیا چه دیده بود
تا دیده با رخ تو مقابل نمی شود از بابافغانی غزل 272
1. تا دیده با رخ تو مقابل نمی شود
کام دل از جمال تتو حاصل نمی شود
هر لحظه ام خیال بسوی دگر برد از بابافغانی غزل 273
1. هر لحظه ام خیال بسوی دگر برد
دستم گرفته بر سر کوی دگر برد
ماه من از جامه خواب مهر سر بر می‌کند از بابافغانی غزل 274
1. ماه من از جامه خواب مهر سر بر می‌کند
خلعت مخموری خورشید در بر می‌کند
خوش آن شبها که سر بر آستان دلستانم بود از بابافغانی غزل 275
1. خوش آن شبها که سر بر آستان دلستانم بود
ز خاک پای او مهر خموشی بر دهانم بود