دلم روانشد و جان از بابافغانی شیرازی غزل 264
1. دلم روانشد و جان هم ره سفر گیرد
که از مسافر ره دور من خبر گیرد
چو رو از جانب صید از بابافغانی شیرازی غزل 265
1. چو رو از جانب صید آن شکارانداز می‌تابد
عنان می‌افگند بر من ز ناز و باز می‌تابد
هر آنچ از صورت و معنی از بابافغانی شیرازی غزل 266
1. هر آنچ از صورت و معنی بر اهل راز می تابد
تمام از گوشه ی آن نرگس غماز می تابد
مرا یاد تو هر دم آتشی از بابافغانی شیرازی غزل 267
1. مرا یاد تو هر دم آتشی در دل برافروزد
نگشته شعله از یکجا بجای دیگر افروزد
مرا هر روز بیتو صد از بابافغانی شیرازی غزل 268
1. مرا هر روز بیتو صد غم جانسوز پیش آید
الهی دشمن جان ترا این روز پیش آید
زبان بوصف جمال تو از بابافغانی شیرازی غزل 269
1. زبان بوصف جمال تو بر نمی آید
که خوبی تو بتقریر در نمی آید
سری که در قدم سرو از بابافغانی شیرازی غزل 270
1. سری که در قدم سرو سرفراز تو باشد
در اوج سلطنت از جلوه های ناز تو باشد
دوش آن پری ز دام رقیبان از بابافغانی شیرازی غزل 271
1. دوش آن پری ز دام رقیبان رمیده بود
صید کمند ما شده آیا چه دیده بود
تا دیده با رخ تو مقابل از بابافغانی شیرازی غزل 272
1. تا دیده با رخ تو مقابل نمی شود
کام دل از جمال تتو حاصل نمی شود
هر لحظه ام خیال بسوی از بابافغانی شیرازی غزل 273
1. هر لحظه ام خیال بسوی دگر برد
دستم گرفته بر سر کوی دگر برد
ماه من از جامه خواب از بابافغانی شیرازی غزل 274
1. ماه من از جامه خواب مهر سر بر می‌کند
خلعت مخموری خورشید در بر می‌کند
خوش آن شبها که سر از بابافغانی شیرازی غزل 275
1. خوش آن شبها که سر بر آستان دلستانم بود
ز خاک پای او مهر خموشی بر دهانم بود