غزلیات در دیوان اشعار بابافغانی شیرازی

1 یاد تو هیچم از دل پر خون نمی رود وز دیده ام خیال تو بیرون نمی رود

2 نام وفا مبر که دلم از جفا پرست این داغهای کهنه بافسون نمی رود

3 صد گونه گل ز منزل لیلی شکفت و ریخت داغش هنوز از دل مجنون نمی رود

4 چشمم سپید گشت ولی آه کز دلم زلف سیاه و عارض گلگون نمی رود

1 رخ برفروز و خون دلم را روانه ساز آتش بخرمنم زن و مستی بهانه ساز

2 این قطره ها که در جگرم تازه شد گره از عشق، خوشه خوشه کن و دانه دانه ساز

3 هر تیر غمزه یی که ز مژگان روان کنی اول دل شکسته ی ما را نشانه ساز

4 بس نازکست توسنت ای نازنین سوار از رشته های جان منش تازیانه ساز

1 خورشید من امروز بشکل دگری باز می خورده نهان گرم ز ما می گذری باز

2 افروخته رخسار و جبین کرده عرقناک از حال دل تشنه لبان بیخبری باز

3 دانم چه نظرهاست در آندم که بشوخی پنهان ز برم می روی و می نگری باز

4 ایدل ز جنون خودی آواره ز بزمش بی فایده می سوز که بیرون دری باز

1 هر آنچ از صورت و معنی بر اهل راز می تابد تمام از گوشه ی آن نرگس غماز می تابد

2 قبای سبز را در خور بود این شده لعلی که همچون آتش موسی ز سرو ناز می تابد

3 نگویی این کبوتر از کجا می آورد نامه که از هر شهپرش صد شعله در پرواز می تابد

4 فغانی سوز پنهان درون با کس مکن روش چرا کز شعله ی آه تو خود این راز می تابد

1 از جان من حکایت جانان من بپرس غافل چه داند این سخن از جان من بپرس

2 هر قطره ی زبون نشود در شب چراغ این ماجرا ز دیده ی گریان من بپرس

3 آن کس که دل به وعده ی وصلت نهاده است گو این حکایت از دل بریان من بپرس

4 من خود ز یک دو کاسه ی اول شدم خراب حال من ای رفیق ز مهمان من بپرس

1 از چه مجنون مرغ را بر فرق خود جا کرده بود غالبا از پیش لیلی نامه‌ای آورده بود

2 از من محروم دی چون می گذشت آن شهسوار تن نهان در خاک و از خون دیده ام در پرده بود

3 دل نمی داد از کف آسان غنچه ی پیکان یار کش به آب دیده و خون جگر پرورده بود

4 التفاتی کان پری شب با من دیوانه داشت نیست آن در خاطرم کز عشق هوشم برده بود

1 در هر که نیست نشأه درد تو مرده باد هجر تو مرگ مرده دلان فسرده باد

2 بی جلوه ی تو مردمک دیده ی مرا خون جگر ز پرده ی مژگان فشرده باد

3 گلهای آتشین که برآورده آب چشم گر خاک مقدمت نشود، باد برده باد

4 نقشی که غیر صورت مردم فریب تست از صفحه ی سواد دو چشمم سترده باد

1 از بیم جان گویم که دل دارد دلارایی دگر من جای دیگر در بلا مسکین دلم جایی دگر

2 در جستجوی دلبری گویم سخن از هر دری روی سخن با دیگری در سر تمنایی دگر

3 از گلستان کوی او دورم ز بیم خوی او دارم خیال روی او هر دم بمأوایی دگر

4 هر دم ز آه متصل آشفته حال و تنگدل زان آهوی مشگین خجل گردم به صحرایی دگر

1 ما شسته‌ایم ز آینهٔ دیده گرد غیر زین نقشخانه جلوهٔ او دیده‌ایم خیر

2 فارغ بود دل از مدد شیخ خانقاه آن را که جذب پیر مغان می‌کشد به دیر

3 ماییم و طوف کعبهٔ کوی پریوشان قطع نظر ز ملک سلیمان و وحش و طیر

4 میل ریاض دهر نبود از عدم مرا اینجا به عشق لاله‌رخان آمدم به سیر

1 عشق آمد و هوای صف طاعتم نماند پرهیز ای فرشته که آن عصمتم نماند

2 دردا که از دعا تو بدستم نیامدی وز جانب کسی نظر همتم نماند

3 خود را به عشق لاله رخی سوختم تمام اندوه دوزخ و هوس جنتم نماند

4 دادی بسی نمک شکری نیز لطف کن کز خوان نعمت تو جزین قسمتم نماند