چکند دل که بدوران غمت خون نخورد از بابافغانی غزل 252
1. چکند دل که بدوران غمت خون نخورد
می دهد خون جگر سوخته اش چون نخورد
در تن سوخته چندانکه نفس می گنجد از بابافغانی غزل 253
1. در تن سوخته چندانکه نفس می گنجد
جان بیاد تو درین تنگ قفس می گنجد
چون از می صبوحی رنگ رخش برآید از بابافغانی غزل 254
1. چون از می صبوحی رنگ رخش برآید
بهر نظاره ی او خورشید بر در آید
دمی که بوی گل از باد نوبهار آید از بابافغانی غزل 255
1. دمی که بوی گل از باد نوبهار آید
بغنچه ی دل من بیتو زخم خار آید
سر از نیاز من آنسرو سرفراز کشید از بابافغانی غزل 256
1. سر از نیاز من آنسرو سرفراز کشید
نیازمندی من دید و سر بناز کشید
هرگز برخت سیر نگاهی نتوان کرد از بابافغانی غزل 257
1. هرگز برخت سیر نگاهی نتوان کرد
وز بیم کسان پیش تو آهی نتوان کرد
ما را گلی از باغ تو چیدن نگذارند از بابافغانی غزل 258
1. ما را گلی از باغ تو چیدن نگذارند
چیدن چه خیالیست که دیدن نگذارند
جز جور و جفا پیشه ی محبوب نباشد از بابافغانی غزل 259
1. جز جور و جفا پیشه ی محبوب نباشد
خوبی که جفایی نکند خوب نباشد
از توبه ی من دیر مغان بیت حزن شد از بابافغانی غزل 260
1. از توبه ی من دیر مغان بیت حزن شد
مستوری من توبه ی صد توبه شکن شد
کدام عید که حسن تو صد شهید ندارد از بابافغانی غزل 261
1. کدام عید که حسن تو صد شهید ندارد
صباحتی که تو داری صباح عید ندارد
چشمم دمی ز دیدن روی تو بس نکرد از بابافغانی غزل 262
1. چشمم دمی ز دیدن روی تو بس نکرد
روی ترا که دید که بازش هوس نکرد
آنچه من می کشم از عشق تو مجنون نکشید از بابافغانی غزل 263
1. آنچه من می کشم از عشق تو مجنون نکشید
وانچه من دیدم ازین واقعه فرهاد ندید