امروز اگر می بمن آن لب نرساند از بابافغانی غزل 192
1. امروز اگر می بمن آن لب نرساند
پیداست که مخمور تو تا شب نرساند
نه قرار دل بر من نه بزلف یار گیرد از بابافغانی غزل 193
1. نه قرار دل بر من نه بزلف یار گیرد
بکجا روم ندانم که دلم قرار گیرد
رسید آن شمع و از هر جانبی پروانه می‌جوید از بابافغانی غزل 194
1. رسید آن شمع و از هر جانبی پروانه می‌جوید
پریشان کرده کاکل عاشق دیوانه می‌جوید
چه سازم وه که آن بیباک رو از مرد و زن پوشد از بابافغانی غزل 195
1. چه سازم وه که آن بیباک رو از مرد و زن پوشد
ز چشم بد پریشانی زلف پر شکن پوشد
بهر کس گر درآیی خوبی رخسار کی ماند از بابافغانی غزل 196
1. بهر کس گر درآیی خوبی رخسار کی ماند
نهالی کاینچنین باشد گلش بر بار کی ماند
چه شد که از همه جا بوی درد می آید از بابافغانی غزل 197
1. چه شد که از همه جا بوی درد می آید
زهر که می شنوم آه سرد می آید
صبا برگ گلی سوی من مجنون نیندازد از بابافغانی غزل 198
1. صبا برگ گلی سوی من مجنون نیندازد
که از خار دگر در رهگذارم خون نیندازد
ماه من از خانه مست شب بهوای که شد از بابافغانی غزل 199
1. ماه من از خانه مست شب بهوای که شد
ساقی بزم که گشت شمع سرای که شد
ماتم نشست و کوکبه ی سور شد بلند از بابافغانی غزل 200
1. ماتم نشست و کوکبه ی سور شد بلند
صد نیزه در حوالی ما نور شد بلند
رفتی و چشم روشنم از اشک حرمان تیره شد از بابافغانی غزل 201
1. رفتی و چشم روشنم از اشک حرمان تیره شد
در دل چراغی داشتم آن هم به هجران تیره شد
نوبهار آمد که بوی گل جهان را خوش کند از بابافغانی غزل 202
1. نوبهار آمد که بوی گل جهان را خوش کند
جرعه نوشان را شقایق نعل در آتش کند
دلم آه سحر چون با دعا دمساز گردانید از بابافغانی غزل 203
1. دلم آه سحر چون با دعا دمساز گردانید
ز غربت آفتاب من عنانرا باز گردانید